Toplanıştan Sonra İlk Yolculuk [Deliler Korsan Tayfası]

[Akagami]

Hafif bulutlu, ılıman bir ilkbahar havasıydı. Kuşlar cıvıldıyor, yapraklar hışırdıyordu Kutsukama kasabasında. Dışarıdan altı kafadar olarak görünen fakat aslında ciddi(?) bir korsan tayfası olan Deliler, bir oraya bir buraya tüm kasabayı dolaşıyorlardı. 


Bir akşam önce gelmişlerdi buraya. Kaptan Furydama, topladığı beş kişiyle beraber küçük bir yolcu teknesinde gelmişlerdi buraya. Herkesin cebinde bir miktar para, vücutlarında yeterli enerji vardı. Şimdi biraz hareket gerekiyordu, hemen bir otelde daire tutup kasabayı gezmeye, erzak, silah ve gemi arayışına başladılar, Tabi bu arada da eğlenmeyi unutmadılar.

Out: Şimdi deliler olarak Furydama, House, Emilia, Ayumi, Dante ve Shiko Matsu yer alıyor, dolayısıyla hepinizin ortak RP'niz bu konu. RP sıralaması aynen üst satırdaki şekilde olacak, sadece başına bir Gm koymamız yeterli. Emilia karakteri hakkında işlerini halledene kadar sırası beklenecek. Eğer herhangi bir kişi 5 gün süreyle RP'ye cevap vermezse uyarı alacak, eğer bu sürerse daha da ağırlaşabilir bu durum.

[Furydama]

Çayını Karıştırırken etrafa bakınan yaşlı adam Karıştırmayı bitip hiç bir başlangıç yada giriş cümlesi sarf etmeden hikayesine başlamıştı. "Her yerin aydınlık olduğunu hatırlıyorum. Az biraz bulut olsa da hava çok güzeldi. Tıpkı askerlik yaptığım dönemde Reltih ile piknik yaptığım zaman ki gibi. Tabi bu hikayenin sonunda Onunla olduğu gibi tayfamla birbirimize düşman olmuyoruz. sonrada onu yenip adını tersten yazmıştım. Kıııkıhkıhkıh...

Tayfam..." Yaşlı adamın gözleri tavana doğru dalarken anlatmaya devam eder "Tayfamda, robottan tutun da huysuz doktora hatta hasta kıza kadar pek çok Renkli kişilik vardı. Tıpkı küçükken kitabını okuduğum Baron Munchausen'in tayfası gibiydi benim tayfam. Küçük, güçlü ve renkli bir tayfa. Deliler Korsan tayfasıydık." "Biz" kelimesi daha tam ağzından çıkmamışken çay bardağını dudaklarıyla buluşturup höpürdeterek çayından bir yudum almıştı yaşlı adam.

Kendini toparlamak için, çayını höpürdetmeyi bırakınca en baştan başlar gibi hikayesine devam ediyordu. Bu mükemmel tayfanın kaptanı da bendim. Ve tabiki kaptan olarak bu adada tayfamı iyi kordine etmeliydim. Bunlar tayfama vereceğim ilk emirlerdi bu yüzden Çok dikkatli olmalıydım. 'Shiko, sen erzak işiyle ilgilen. Ayumi, Sen gidip limana biraz araştırma yap ve bizim için bize uygun bir gemi bul. House, sen cephanemizi doldur. Ben de gidip bize bu adada konaklayacak bir yer bulacağım. güneş batmadan evvel burda buluşalım.Son olarak Emilia ve maskeli, Siz Hause'den izin almak şartıyla istediğinizi yapabilirsiniz.' Tabiki Hunter kardeşlere emir verirken suratımda diğerleri gibi ciddi bir ifadeden ziyade biraz gülücük vardı."

[House]

"'Hause' dedi? 'Hause' dedi!"
Tayfa tam gelen direktifleri yerine getirmek için dağılmak üzereydi ki doktorun yüzündeki ifade için oldukları yerde kaldılar. Tecrübeli doktor da rahatsız olduğu konuyu kendini nice belalardan kurtarmış diline dökerek
"Benim adım House! Öğren şunu aptal herif"
Daha sonra homurdanarak kafasında cephaneliğe ne gerekeceğini düşünürken bir alınacaklar listesi çıkarmaya karar verdi.

[Emilia M. Hunter]

Ağabeyimi severdim, hala seviyorum aslında. Babamı öldürmesini pek umursamamıştım ama bir yerde bir şeyleri değiştirmişti. Bazen yanımda beni ölene kadar koruyacağını söyleyen maskeli adama bakınca sanki o yanımdaymış gibi oluyor ancak o olmadığını biliyorum. Kendisinden sürekli olarak Togari olarak bahsediyordu bu uzun boylu kuzguni saçlı adam. Yüzünde yanımda hiç çıkarmadığı şimşek benzeri ediyorum kalbimden. Nazik insanları hep severim, onlara garip bir şekilde ne derlerse bir işaret olan beyaz bir maske vardı. Bazen bana korkutucu geliyordu hatta onu ilk gördüğümde beni öldüreceğini sanmıştım ama beni koruyordu. Sanırım ondan hoşlandığımı söylemem yanlış olmaz, ama bi abi olarak sanırım şey işte öyle ya...

Kaptanımızı da seviyorum, iyi birisi bana karşı hep arkadaşça davrandı. Hiç bir işe yaramasam bile benim hayalimi gerçekleştirmek için çabalıyor. Ona çok çok teşekkür desinler saygı duymayı hissederim. Eğer maskeli adam bir gün bana bakıp "Seni öldüreceğim." dese sanırım tek yapabileceğim istediği şekilde öldürmesi için yardımcı olmak olurdu. Zaten hayatım pek değerli değil gibiydi, elimden gelenin en iyisini de yapsam pazardan poşetleri alıp yirmi metre ilerideki eve götüremezdim. Bu nedenle tek yapmak istediğim sonuna kadar hayatımı yaşamak. Daha hiç denize giremedim ama maskeli adam bana belki bir gün girebileceğimi söyledi. Temiz suları olan bir adaya gidersek belki girebilirmişim.

Deniz havası beni biraz halsiz düşürür ama bazen de tam tersine güçlendirir beni. Şu an oturduğum tekerlekli sandalyeden kalkıp kendi başıma güvertede gezinecek kadar güçlü olurum. Yanımızda bir çok kişi vardı, biraz korkutucu olan yarı robot bir kız, huysuzundan doktorumuz ve tepemde soğuk nefesini saçımda hissedebileceğim buz ejderim. Kaptan bize istediğimizi yapabileceğimizi söylemişti ancak önce doktordan izin de almamız gerekliydi ancak hiç bir şey demediğine göre bir sorun yoktu. Tayfanın doktoru olarak onu görüyorlardı çünkü bilirsiniz ben pek hatalarla uğraşacak durumda değilim, belki arada sırada ilaç yapabilirim ancak bunun için bile bana yardımcı olacak Togari lakabına sahip adama ihtiyacım vardı. Bazı şeyleri ezmek ve ölçmek için yeterince yardımcı oluyordu. Doktora göre iznimiz alındığında bir heyecanla tekerleklere abandım ancak omzumun üstünden tutmuş olan ellere baktığımda pek bırakmaya niyetli değil gibilerdi bu nedenle kollarımı bir birine kenetleyip "O zaman biz de şeye gidelim... Şey... Kasap! Yada biraz kasabada gezelim mi? Pek param yok ama şemsiye alırsak sorun olmaz bence evet evet! Şey yapalım merkeze gidip biraz gezelim! Sana da et alalım ama çok pahalı olmayanlarından, öyle yapalım öyle! Toga-niiisan et yemeyi sever, onu hep et yerken görüyorum ben. Aslında bazen sigarada içiyor... Kokusundan belli o zaman et ve sigara alalım! Belki bir yerden para da buluruz, öyle yapalım hadi giiideliiim! Öhhü! öhhü öhhü! Eh, yine çok hararetli konuşunca, ama endişelenme bir şeyim yok biraz su içersem geçer. Sadece çok hızlı konuştum biraz da hava sıcak gibi."

[Ayumi Sanka]

Bulundukları kasabaya bulunduğu noktadan görebildiği kadar göz gezdirdi. Etrafta kayda değer hiçbir şey yokmuş gibi görünüyordu. Belki haklıydı belki de yanılıyordu, bilemezdi. Zaten önemi de yoktu. Burada olmak veya olmamak onun için fark etmiyordu. Olmayı istediği başka bir yer yoktu. Gelmeye de en başında karar veren kişi kendisi olmadığı ve olamayacağı gibi, gitmeye de o karar vermeyecekti. Kendisini hala her şeye ve herkese yabancı hissediyordu.Durduğu yerde, göğsünün etrafına sarmış ve kollarının altından geçirmiş olduğu çemberi basit bir hareketle başının üstünden geçirdi ve sağ kolunu içerisine sokup bir hulahopu çevirir gibi bileğinde çevirmeye başladı. Bu sırada Kaptan Furydama konuşmaya başladı. Ayumi dikkatini ona verdiği halde bunu belli edecek hiçbir harekette bulunmadı. Ne ona doğru baktı, ne yaptığı şeyi durdurdu, ne de herhangi bir şey söyledi. Sadece bileğinde çevirdiği çemberin içerisinde bir diğer elini de sokarak durdurdu ve başının üzerinden geçirip yassı kısmı ensesinin biraz altına gelecek şekilde tuttu. Ardından bıraktı ve çemberin bedenini ortasına alarak yere düşmeye başlamasına izin verdi. Göğüs hizasının biraz altına indiğinde bir kez daha yakaladı ve bu kez sadece sabit tuttu. Çünkü kaptan konuşmasını bitirmişti, eğlence değil iş zamanıydı. “Nasıl istersen, kaptan.” Kelimelerine yansıyan biraz fazla vahşice bir tını vardı. Kişiliğindeki dengesizlik kolayca belli oluyordu. Bir saniye önce dünya umurunda olmayan kız, şu anda bir şeylere zarar verebilmek için elinden gelen her fırsata atlamaya hazır durumdaydı.Tayfanın kalanından uzaklaşırken bir kez daha çemberi yerinden çıkartıp elinde tuttu. Tek elinde tuttuğu çemberle kendi etrafında, yere oldukça yakın mesafede sekiz çizerek zeminde asimetrik kesikler oluşturuyordu. İnsanların bu durumdan hoşlanmayacaklarını bildiğinden çemberi bir kolundan geçirerek omzuna astı.

[Dante J. Hunter]

Nefeslerimin bedenime ihanet edercesine ciğerlerime hava pompaladığını hisediyorum. Beynin, hayrı ruhum; bedenimi parçalamak istiyor. Olduğum yerde ve görünmek istediğim kişiden nefret edercesine yaşıyorum. Nefesim sıcak bile değilken o robottan ne farkım var. Kalbim bir yerlerde atıyor mu diye merak ediyorum. Sevdiğim insanlar etrafımda ancak ölmemek için dolanıyor. Korkuyorum, tam bir korkağım. Maskemin kırılmasından, güneşten geceden her şeyden korkan bir gafilim.

Çocukken sevdiğim çok şey vardı, ancak bir süre sonra hepsinin sadece beni yavaşlattığını düşünerek gerimde bırakmıştım. Ne kadar acı veya mutlu bir gelecek beni bekliyor bilmeden adımladım voltaladım durdum kaderimi. İç içe girmiş beş çember içerisinde bir örümcek ağı bekledim durdum. Bana öğretilenler hep bir yerde duruyordu, korkutucu ve mutlu edici garip duygularım vardı. İnsanları keyif için öldüren bir insan olmadım, olan kişilere de daima tiksinerek bakmıştım. Tek yaptığım yağmurun altında bedenimin yansımasını izlemek olmuştu. Yağmurdan korkuyordum, bedenimi alıp gidecek diye.

Rüyalarım güzel değildi, korkutucu değildi sadece aynaya bakmak gibiydi; yapmak isteyip yapamadıklarım ve yapmak istemeyip yaptıklarım hep bir aradaydı. Korkutucu veya nefretettiren bir içimde hep orada bir yerde beni izleyen benin vücudumu kavuran açlığı. İhanet etmek gibi bir şeydi bu belki de kendi bedenine, her gün öldürmesi söylenen bir insanın birisini öldürmesi ne kadar acımasızca bir karar olurdu onun için. Bir bedenin sahibinin beynini önemsememesi ne kadar yanlış olurdu. Kader çizgisinden çıkıp kendini yeniden bir etmek çok mu zordu. Rüyalarım basit ve korkutucuydu. Bana Togari diyen insanlar var, anlamı ile kullanıldığında korkutucu mu acınası bir isim mi bilmiyordum bile.

Bir seferinde gençten bir çocuğu öldürmüştüm, belki bende küçük sayılırdım ancak biraz yetenekli de sayılırdım. Kendimi tanımaya çalışıyordum, tanıyamıyordum. Verdiğim sözler ve çektiğim acılardan ibaret olduğumu kavrayamayacak kadar basit ve zayıftım. Korkak ve acımasızdım. Korkmak yanlış bir şey değildi gözümde, hala da değil. Ellerim zayıftı ancak ruhum güçlüydü, rüyalarımda o gençten adamı tekrar tekrar öldürdüm ancak her seferinde. Kılıcımı her göğüsüne sokuşumda ayağa kalktı ve bana elindeki meyve bıçağını salladı. Meyve kullanıcıları hayatta kalmak istiyorsa mantıklı olmalıdır derlerdi bana, ruhları duygu değil mantıkla yönetilmeli derlerdi. Haklılar mı bilmiyordum ancak kendim dışında tüm sevdiklerim için korkarak yaşadım. Oğlanın etini her kesişimde ayağa kalktı, gözlerini bana dikti. Ağzından bir ton kan boşaldı yere düştü. Kan düştüğü yeri yaktı. Bana yumruk attı, elindeki kan maskemi yaktı. Maskemin yarısı kırıldı, sıcak beni öldürüyordu. Yağmur yağmaya başladı, ateşi söndürdü. Yerde kendi gölgemi gördüm, sonra da suda yansımamı. Gölgem karanlık değil aydınlıktı kendim se karanlığın anlamı, yansımam sadece boş bakışları ile olduğu yerde durdu. Bana baktı, gülümseyen maskesi ile bana baktı.

Uyandığımda genelde tek başıma olurdum, Emilia yanıma geldiğinden beri maskemi takmadan uyuyamaz olmuştum. Ya bir gün benim gerçek yüzümü görmek isterse diye düşünmeden edemedim. Edemezdim elbet bir gün isteyecekti, merak edecekti nedenlerimi. Akıllı bir kızdı belki de kim olduğumu çoktan biliyordu ancak söylemiyordu. Durum ne olursa olsun yanında olmam gerekirdi, benden nefret etse bile kim olduğumu bilmediği sürece yanında olmam gerekirdi. Yüzümü görünce etimi parçalayıp çakallara yem etse, kemiklerimi ufalayıp rüzgarlarla arzın dört bir yanına dağıtsa bile onun yanında olmam gerekirdi.

Bu sabah bulunduğumuz yerin benim için bir anlamı yoktu, Emilia korsan olmak değil dünyayı gezmek istiyordu. Tek bildiğim iş öldürmekti, belki küçük de bir şanım vardı ancak onun hayatını biraz bile tehlikeye atmaması için bu maske en kadim dostum olabilirdi. Garip bir tayfaya düşmüştük, bumerang kullanan bir kaptan acınası. Her şeyden şikayet eden bağlılığı olmayan bir doktor, gereksiz. Bir robot, anlamsız. Biz mi burada olmaması gereken bir ikiliyiz zaten. Bedeni böyle ağır şeyleri kaldırabilecek kadar güçlü değildi; anlamıyordum neden... Neden... Neden, yaşamak varken vücudunu örseleyeceğini bildiği halde gezmek istiyordu. Sahip olduğum ve hayatımın büyük bir kısmında yaptığım şey bu kadar değerliydi de ben mi bilmiyordum. Benim küçük kızım sayılan Emilia kendini bitap ediyordu. Onu korumam gerekiyordu. Kaptanım olarak görmediğim ancak diğer insanların kabul ettiği adam konuşmaya başladı. Bu sırada onu heyecanla dinleyen Emilia'ya bakınca ağlamak istedim. Bedeni çok zayıftı ancak olduğu yerde dinliyordu adamı heyecanla, saçını okşayıp ona sarılmak isterdim. Mümkün olsa bedenimi ona hediye ederdim. Bu beden güçlüydü ancak benim ruhumun bir isteği yoktu. Bu güne kadar her şeyi onun için yapmamış mıydım, neden böyle olmak zorundaydı.Ona bakınca zayıf vücudu ile oradan oraya yürüyen annemi hatırlıyorum, ne kadar acı ki benim devralmam gereken mirası olan hastalığı küçük kardeşim almıştı. Ona bakınca, gülen yüzüne bakınca üzülüyordum. Güzel gülüyordu, mutlu bakışları vardı. Ben karanlığın dibindeyken onu korumam gerekirdi. Herkes söyleyeceklerini bitirdiğinde bir an için arkasından tuttuğum sandalyenin ilerleme isteğini fark etmiştim. Heyecanla söylediklerini gerçekleştirmek benim görevimdi, hiç sesimi çıkarmadan sandalyenin arkasındaki deri çantamsı bölmeden dürbünü çıkarıp ensesinin ardından uzattım kardeşime. Eline alırken "Kasaba merkezine giderken yolu sen tarif edersin Emi-chan." demiştim. Çocukken de ona Emi-chan derdim bu nedenle şaşırmıştı ve şaşkın bakışlarını eski normal sıcak bakışlara çevirmek için "Emilia demek biraz zor geldi özür dilerim bir daha olmaz."  deyip maskenin altından gelen boğuk sesini son kez çıkarıp sandalyeyi itmeye başladım. Bir yandan halkasını döndüren kıza bakmıştı, sonra da sinirli doktora. Burası garip insanların toplandığı bir yerdi ama pekte zararları yok gibiydi, işin güzel yanı sadece kardeşimi korumam yeterli olacaktı kaptanın sözü üstüne.

[LizardKing]

Canımdan çok sevdiğim kaptanım bana ilk emrini vermişti ve de o emri iyi ki bana verdi, yoksa ötekileri gitse ne olurdu . Kim bilir nasıl yemek getirirlerdi . Sonuçta tayfamda bir ejderha, bir cyborg ve ne olduğu belli olmayan bir kız vardı . Neyse, kaptanımı yarı yolda bırakamam . Nasıl olsa o "Korsanlar Kralı" olacak adam ve ben onu "Korsanlar Kralı" yapacak adamım . Çıkmadan önce kaptanıma dönüp "Nasıl isterseniz ." dedim . Belki satıcı "Sana yemek vermem" diye itiraz ederde onu öldürebilirim sevinciyle dolup taşıyordum . Sonunda adam öldürebilecektim . Hemen ne alacağımı düşündüm ve ilk olarak balıklara karar verdim . Diğer erzaklara sonra bakardım . Bir anda kertenkeleye dönüşüp dışarı çıktım ve sonra hine insana dönüştüm . İlk görevimi yerine getirme zamanıydı.

[Akagami]

  Tüm tayfa kaptanın verdiği görevleri yerine getirmek için hareketlendi. Ayumi limana doğru yola koyuldu, Shiko markete, House silah dükkanına, Emilia ve Dante kasaba meydanına doğru yola koyuldu. Kaptansa tayfaya kalacak bir yer aramaya başlayacaktı kasabada.


  Kasabaya varanlar, herkesin ağzında dolanan laflara kulak misafiri oldu. Dolanan laflar ertesi gün kurulacak sirkle ilgiliydi, rutin olarak düzenleniyor olmalıydı bu sirk. Herkes burasının sıradan bir ada olmadığını anladı, Shiko hariç. Çünkü Shiko, erzak alma bahanesiyle satıcıyı öldürmek için koşa koşa marketin birine doğru ilerliyordu. Neden bu kadar öldürme isteğiyle doluydu bilinmez ama bir sorun çıkartacak gibiydi.


  Ayumi limana vardığında, birkaç yük, ticaret ve donanma gemisi gördü. Biraz ilerlediğinde, sıranın sonunda fazla büyük olmayan bir korsan gemisi görecekti. Bayrağında kurukafa ve çapraz silah namlusu bulunan bir gemiydi bu. Kara tarafına baktığındaysa tabelasında "Warships Gemi Kiralama" yazan bir kulübe görecekti. Kulübe diyorum, çünkü bina sayılamayacak kadar küçüktü ve ahşaptan yapılmıştı.


Out: Daha önceki deneyimlerinde fazla yönettiği gerekçesiyle uyarılanlar için, bu turda hedeflerinize gidiş kısmını, kapıdan giriş kısmına kadar yazacaksınız. Sonra yine ben gireceğim devreye, her gittiğiniz yeri ayrı ayrı betimleyeceğim. Artık daha fazla kişiyle yazdığımız için, kişi kişi düzeltemeyeceğim için baştan bir uyarı yapayım dedim, üstünüze alınmayın

Out 2: Haritadan bakmak isterseniz, ada 15'desiniz.

[Furydama]

Hiç soluk kesmeden anlatmaya devam ediyordu yaşlı adam. Etrafındakiler de pür dikkat onu dinliyordu. "Kalacak bir yer bakmak için kasabada dolaşıyordum. Aslında aradığım şey bir handı. Alt katında tayfam ve diğer insanlarla yiyip, içip, onlara askerlik anıları anlatabileceğim ve üst katlarında da  yataklı odalar olan bir yer. 

Evet planım buydu. Onlara gece yarısına kadar askerlik anılarımı anlatıp  gece de Ayumi'nin belirlediği gemiyle kaçacaktık." Tam bu noktada yaşlı adam çayından bir yudum daha alıp gözlerini iyice açıp anlatmaya devam etti. "Lakin her şey planlandığı gibi gitmiyor dostlar. Kasabada bir panayır olacağı haberleri kulağıma çalınmıştı. 

Hemen yeni planımı yapmıştım arkadaşlarım. Yarın akşam panayır saatine kadar bu adada kalacaktık. Panayır varken bu adadan gemi çalmanın daha kolay olduğunu planlamıştım. Fakat öncelikle İlk bulduğum han kapısından içeri girip odaların fiyatlarını soracaktım."

[House]

"Sirk demek, hmm acaba...olur mu ki? Bir deneyeyim olmazsa cebimden öderim nasılsa."

House'un kafasında iki basamaklı bir sayıda tilkiler dönedursun bu sırada sirkle ilgili duyduklarını da düşünüyordu şüphesiz. Bu sırada kafasındaki tilkilerden biri başka bir konuya daha dikkat çekti. Tecrübeli doktor buna cevap veriyordu sessizce bastonu kaldırım taşlarını döverken.

"neden bir doktor silah almaya gönderilir? Çünkü herkesten bir tık daha aptal bir kaptan. Ancak kafamda hasta kıza teşhis koymaya çalıştığım için dikkatimi o an verip itiraz edemedim. Kendime not: hastalık hakkında daha fazla bilgiye ihtiyacım var."

Bu sırada kimseye sormadan ilerlediğini fark edip hem sirk hakkında daha detaylı bilgi için hem de silah dükkanının yerini sormak için birilerini çevirmeye başladı.

[Emilia M. Hunter]

Arkasından tekerlekli sandalyeyi iterken hiç şikayet etmeden işini yapıyordu yine maskeli adam. Emilia ise elinde dürbünü etrafa bakıyordu heyecanlı bir şekilde, bazen gözü insanlardan gökyüzüne kayıyordu. Bulutlar da bir o kadar güzel gelirdi ona, saf beyaz pamuk gibi şeyler mavinin içinde süzülür dururdu. Hayallerinden birisi de biraz cüretkar olsa da bir gün bulutların üstüne çıkmaktı, imkansız olduğunu biliyordu ancak belki bir şekilde bu da gerçekleşirdi.

Kasabanın içine ilerledikleri her teker turunda daha da bir heyecanlanıyordu genç kız. Arada bir öksürmeden kendini alamıyordu doğal olarak, sadece güneşin altında olmak bile bazen başlı başına yorucu olabiliyordu; ancak insan içinde olmak çok eğlenceli bir durumdu genç kız için bu nedenle kendine engel olamıyor ayaklarını ileri geri sallayıp duruyordu. Bir yandan dürbünü ile insanları izliyor öteki elden ayaklarının topuklarını sandalyesine vuruyordu.

Bu her zaman ele geçmez bir fırsattı, anormal bir durum sayılırdı genç kız için ancak belki de yeni hayatında ilerleyeceği yolun bu olduğunu bilmek bir şekilde huzur veriyordu ruhuna. Zor bir hayatı olmuştu ve son yıllarda bedenen bu zorluk artmıştı. Pek arkadaşı yoktu ancak hep istemişti, bu durum biraz üzücü olmuştu onun için ancak belki bu tayfa ile kendini yenebilirdi. Kendi bedeninin hayatı üstüne koyduğu tabuları yıkıp geçebilirdi. Bu sırada etraftaki insanların ağızlarında bir şey duyunca heyecanını bastıramadan hemen peşi sıra gelen adamın ceketini çekiştirmeye başladı ve heyecanlı bir şekilde söze girdi "Togari-niisan! Sirke gidelim mi? Ben daha önce hiç gitmedim, ama abim söz vermişti gerçi artık tutamaz... Sende abim sayılırsın beni götürürsün değil mi? Pek fazla paramız yok ama söz olanıyla karnına doyuracaksın. Lütfeeeen!" cevabı geldiğinde ise daha da mutlu olmuştu. Belki gidebilirlerdi, ancak büyük ihtimalle gidemeyecekleri durumunu da göz önüne almak gerekiyordu. Çoktan farkına varmıştı diğer insanların da kafasında dolaşacak tilkiyi ne yazık... Buna rağmen heyecanını bastıramıyordu, her şeyi öğrenip en azından bir iki dakika olsa da görmek isterdi. Mucizeler başarılabilir mi?

[Ayumi Sanka]

Gözlerini hızlıca limana demirlemiş olan gemilerin üzerinde gezdirdi. Her birisine kısaca bakıyor ve bir sonrakine geçiyordu. İlgisini çeken pek bir şey yoktu. Çok paraları olmadığını biliyordu ama sonuçta onlar korsandı. Sensei’nin söylediği gibi yaşamak için yapıyorsan suç, suç değildir. Doğanın dediği gibi, güçlü olan kazanırdı. Gemi kiralama tabelasına şöyle bir göz attıktan sonra muhtemelen bahsedilen gemiye şöyle bir baktı ve anında gözü yanında duran gemiye kaydı. Bir donanma gemisi! Geminin direğine asılacak olan korsan bayrağının yarattığı tezat, şimdiden gözlerinin önündeydi. Evet, bu onlara çok yakışırdı. Hem büyük bir gemiydi, onlar da daha şimdiden bu kadar kalabalık olduklarına göre böylesi daha uygun olurdu. Sonuçta, gelecekte aralarına katılacak olan yeni takım arkadaşlarını da düşünmeleri ve buna göre bir karar vermeleri gerekiyordu değil mi?

Dilini üst dudağının üzerinde gezdirdi. Zor ve zevkli olacaktı. Adrenalinin tadını alabiliyordu. Bir banka oturdu ve etrafı incelemeye başladı. Donanma gemisinin içerisinde ve dışında kaç kişi olduğunu, çevredeki insanları… Ne yapması ve ne yapmaması gerektiğini kestirmek için öncelikle halen etraf sessizken elinden geldiğince iyi bir inceleme yapması gerekiyordu. Bir yandan da insanların konuşmalarını dinliyordu. Kulağına bir sirk hakkında bazı şeyler geldi. Ne zamandı? Ertesi demek… Yüzüne bir tebessüm yerleşti. Sirkleri severdi, görmek isterdi. Kim bilir, belki birisi ip cambazlarının ağını keserdi ve çok daha ilginç bir gösteri izleme şansları olurdu. Belki de bu kişi kendisi olmalıydı ha? Tabii, o zamana kadar bu adada olup olmayacaklarından emin değildi ama eğer olurlarsa, eğlenceli dakikalar yaşayabilirdi. Kısık sesli bir ıslık sesi dudaklarını terk etti ve havada dağılıp yok oldu. Basit bir melodiyi sürekli tekrar ederek, bu kez az öncekinden daha keyfi yerinde bir şekilde etrafı incelemeye geri döndü.

[Dante J. Hunter]

Bazıları için küçük kardeş sadece yükten ibaretti, hatta Dante küçükken arkadaşlarıyla dışarı çıktığında bazen alay konusu da olurdu; ancak her zaman onu korumayı seçmişti. Korkuları vardı hayata karşı ama bunları kardeşinin yanında bırakma yoluna baş vurmuştu. Kardeşi yağmurdan korkardı küçükken, daha doğrusu gök gürlemesinden. Dante'nin sevdiği anılardan birisiydi bu. Bir gece yağmur yağıp fırtınalar bir birlerini kovalarken yarı uyanık olduğu bir zamanda yerdeki tahtanın gıcırtısını duymuştu. Küçük küçük adımlayan bir ayak hafiften kapısını aralayıp odasına girmiş, yere bir şeyler bırakmış ve yere yatmıştı. Bir kaç dakika sonra gözlerini açıp yatağının yanından bakınca korkmuş kardeşini görmüştü. Bu soğuk havada yerde yatacak kadar mı korkmuştu o zayıf vücuduyla. Onu kaldırıp hali hazırda sıcak olan yatağına yatırmıştı. Yatak biraz küçükçe olduğundan bir süre başında bekledikten sonra yere yanına yatmıştı.

Anlayamadığım bir şeydi onun hayata karşı verdiği savaş. Kaybedeceğini bilerek savaşıyordu ona karşı; belki de hatalı olan bendim. Öleceğini bildiğim halde yaşadığını unutmuştum; ancak yüreğim ve ruhum onun gözlerinden her gün yitip giden küçük ışığın sönüşünü. Belki de olması gerekenden fazla değer vermişimdir. Arada bir yerlerde hayatla ilgili bir şeyler kaçırdığıma emindim. Sirk sözcüğünü duyunca ışıldayan gözlerine karşı söyleyebileceğim ne vardı bilemiyordum. Belki de çok geçmeden maskemi kırmam gerekirdi, bebeksi makyajımı yağmurun altında ıslatıp yere akıtmam gerekirdi. Bunu yapmamamı söylüyordu beynimdeki başka ben. Onun hayalindeki kişiyi, mükemmel ağabey modelini yerle bir etmek sadece daha fazla üzecekti. Maskeli adam Togari olarak kalmak en güzeli olacak. İstediğini yapabileceği bu dünyada onu korumam yeterli olacak. Onun ölümünün istediği gibi olmasını diliyorum.

Kasaba meydanına ilerlerken ona aldığım dürbünle etrafa bakındığını görmüştüm. İtmekten bıkmayacağım tekerlekli sandalyesinde çok eğleniyor gibi görünüyordu.Ayaklarını sallarken topuklarının geri sandalyeye çarpışını hissedebiliyordum. Yaşı ilerlese de hala küçük bir kız gibiydi. Zaten henüz büyümeye fırsatı bile olmamıştı. Ben biraz erken büyüdüm, o ise sadece evde kalmıştı. Bir kaç dakika sonra karşılarına kasaba çıkacaktı. Emilia sirk ile ilgili konuşmaları duyunca daha da heyecanlanmıştı. İnsanların arasında olmayı çok sevdiğini biliyordum ancak daha önce hiç sirke gitmemişti. Bunu istemesini anlayabilirdim ancak hayvanlar ve çok fazla insan onun için iyi olacak mı emin değildim. Bana heyecanla baktı ve ceketini çekiştirerek "Togari-niisan! Sirke gidelim mi? Ben daha önce hiç gitmedim, ama abim söz vermişti gerçi artık tutamaz... Sende abim sayılırsın beni götürürsün değil mi? Pek fazla paramız yok ama söz olanıyla karnına doyuracaksın. Lütfeeeen!" demişti gözlerini kocaman açmış bana bakarak. Hayır demenin bir yolu yoktu. Maskenin ardındaki kalın sesimle "Ah, öyle diyorsan yapacak bir şeyimiz yok ancak önce diğerleri ile de konuşmamız gerek. Fark etmişsindir büyük ihtimalle gidemeyeceksin. Etraftaki insanlara soralım kaç gün sürecekmiş yada ne kadarmış bir de kasap bulmamız gerek..." demişti kıza bakarak güler yüzle. Neden güldüğünü bilmiyordu hatta gülse bile kız göremiyordu ancak gülümsüyordu yinede. Sokaktaki insanlardan birini çevirip şu sözleri söyleyecekti tatmin edecek bir cevap alana kadar "Küçük kız kardeşim sirki görmek istiyor da ne zaman ve ne kadar olacak bir bilginiz var mı? Bir de yakınlarda kasap varsa çok iyi olur galiba benim de karnım zil çalıyor hahah..." diyecekti. Maskeli şüpheli bir adama kim cevap verir bilinmez ama denemekten zarar çıkmazdı.

[LizardKing]

Kaptanın konuştuklarını duymayan Shiko yoluna devam ediyordu . Birden kafasına değişik bir fikir geldi . "Niye öldüreyimde elimi kana bulayım ki , bence marketi soymalıyım" dedi ve güldü . Aslında bir yandan da , zaten tayfanın parası olmadığını fark etti . Shiko daha yeni sirki fark etmeye başladı . Aklına çok daha değişik bir fikir geldi " Herkes sirkteyken o dışardan tüm dükkanları soyup soğana çevirecekti ve bu çok zevkli olacaktı." diye düşündü ve bu fikirde ilerlemeye karar verdi . Shiko adadaki tüm marketleri belirledi ve herkes sirkteyken o dükkanları soyacaktı . Şimdi aslında buna gerek yoktu ama hine de alışveriş listesini hazırladı ve dükkanları soymaya hazırlandı.

[Akagami]

Herkes ayrı ayrı adayı keşfediyor; fakat herkes yerli halkın ağzından aynı lafları duyuyor: Ertesi gün bir sirk kurulacaktı ve bu sirk çok harika olacaktı.

Tabi bu arada herkes kaptanın, yani tayfasına kalacak bir han arayan Furydama'nın emirlerine uygun hareket etmeye çalışıyordu. Kaptanımız, bir yandan sirkle ilgili bilgileri hafızasına kazırken bir yandan da köşe bucak han aramaktaydı. Bir süre han aradı, aradı, aradı. İstediği gibi bir yer bulamamıştı, belki çok mükemmeliyetçiydi, belki de bu adanın kalitesinden kaynaklıydı. Gezdiği her yerde sirk laflarını duyuyordu özellikle. Yine sirkle ilgili konuşan birisini dinlerken, bilet gişelerinin şehir merkezi Grifflers'da olduğunu duydu.

House ise yerini bilmediği silah dükkanını bulabilmek için birkaç kişiye sormaya başladı, son sorduğu kişi, bildiği en yakın silah dükkanının buradan yirmi dakikalık yürüme mesafesinde olduğunu söyledi. Ardından, ertesi günkü meşhur sirke kendisinin de katılıp katılamayacağını sordu. House daha cevap veremeden sirkin muhteşem olacağını, yerli değilse mutlaka izlemesi gerektiğini söyledi.

Ayumi'yse bir süredir limandaydı. Bir banka oturmuş etrafı, özellikle bir donanma gemisini izliyordu. Dudağında bir melodi, denizci askerlerini, oradan oraya koşuşturan insanları, balık tutan balıkçıları, yüzen yelkenlileri... Limandaki birkaç kişiden sirk lafı geldi onun da kulağına. Yüzüne bir tebessüm yerleştirdi, sadist planların içinde biraz kaybolduktan sonra ıslığını keserek gemiyi biraz daha incelemeye koyuldu. Bir süre sonra, grup grup denizciler gemilerine doğru koşmaya başladı, düzenli bir şekilde tabi. Ufak bir telaş havası hakim oldu limana. Ayumi'nin kulağına gelen kadarıyla adaya gelen bir korsan gemisi vardı ve çok tehlikeliydi. Destek de lazım olabilir dedi bir denizci, fakat diğeri onu susturdu. Çünkü dediğine göre "Albay" bu gemideydi.

Shiko'ysa kafasına göre hareket ediyordu; fakat onun bile sirkten haberi olmuştu. Nedense bugün insan öldürmeye çok istekli olan Shiko, markete doğru ilerlerken bir anda fikir değiştirdi ve dükkan soymaya karar verdi. Bu işi için sirki bekleyecekti o da, herkes sirkte eğlenirken o dükkanları soyacaktı.

Dante ve Emilia da şehrin içinde geziyorlardı yavaşça, Emilia da sirk laflarını duyanlardandı. Nasıl da istiyordu sirke gitmeyi! Daha önce hiç sirke gitmeişti, eğlenceli bir yere gittiği de söylenemezdi. Hayatının en eğlenceli günleriydi bunlar şimdiye kadar belki de. Dante'yi çekiştirerek gitmek için yalvardı, fakat Dante tayfanın geri kalanından habersiz iş yapamayacağını söyleyerek tayfaya bağlılığını dile getirdi. Tayfanın izin vermeyeceğini düşünüyordu, bu konuşmasından belliydi. Yine de biraz daha bilgi almak için birkaç kişiyle konuşmaya başladı. Sirk dört gün sürecekti, fakat ertesi gün en görkemli gösteriler olacaktı. Diğer günlerdeki sirkler fazla rağbet görmüyordu. On beş günde bir böyle yapılıyordu. Adanın turist çekmesi için bu yol düşünülmüştü, başarılı da olunmuştu. İşin özü, asıl gösteri ertesi gündü ve eğer sirke gidilecekse bir an önce tayfadan, yani kaptandan izin almak gerekirdi.

[Furydama]

Yaşlı adam artık soğuyan çayını tek yudumda hüpletikten sonra Tek elini havaya kaldırıp bir tane daha istemişti. Aynı anda dinleyicilerin tepkisini de ölçen yaşlı adam çay gelene kadar da hikayesinin devamını düşünüyordu. Nihayet çayı gelip ondan bir yudum aldıktan sonra kendine gelmiş bir şekilde anlatmaya devam ediyordu. "Varya kardeşlerim ayaklarıma kara sular inmişti! Yok yok yok! o kadar yere bak mıştım ama bir türlü istediğim gibi bir han bulamamıştım.

Bu arada sirk ile ilgili haberler de kulağıma çalınmaya devam ediyordu. Biletlerin satıldıkları yerleri de öğrenmiştim. Ama Bana bilet almak yetmezdi. Aklıma gelen fikir bilet almaktan çok daha fazlasıydı. Sirkin olduğu yere gidip onlara Tayfam ile birlikte onlarla kalmayı teklif edecektim. Kıııkıhkıhkıh... belkide bumeranglarımla sirklerinde bir, iki numara yapmama izin verirler diye düşünüyordum. Kıııkıhkıhkıh... Eğer bana devamlı bir iş teklif ederlerse onları ki onları kibarca red edecektim.

Lakin öncelikle sirk in kaldığı yeri bulmak vardı. çok yorulmuş ayaklarıma yine iş düşmüştü. 'Sora sora bağdat bulunur' hesabı bende insanlara sora sora sirkin kaldığı yeri bulacaktım." O sırada dinleyenlerden biri yaşlı adama bir soru yöneltmişti. 'Peki aga... kafama takıldı.0 Niye sirkte takılmayı red etmek istiyordun ki?' Yaşlı adam Soruyu cevaplarken gülüp eyleniyordu. 'Ulan Kıl! Ben orda sirkte çalışsaydım bugün size bu bhikayeleri anlatabilirmiydim. Kıııkıhkıhkıh...'

[House]

House, tecrübeli doktor gözlerini konuştuğu insanlar üzerinde gezdirirken olmaması gereken bir şey yakaladı. Zaten işi buydu. Olmaması gereken şeyler; uçan dört ayaklılar, röntgende çıkan bir beyazlık. Gördüğü şey bir semptomdu.

Teyit etmek için başka insanların konuşmalarına kulak kabartmaya başladı. Herkes sirkten bahsediyordu. Herkes aynı heyecanla kıpırdanıyor aynı ışıkla enerji saçıyorlardı. Ancak sorun gözlerindeydi. Gözlerinde bir boşluk vardı. Sanki hapsedilmiş gibi boştu. Sanki...Sanki hipnotize olmuş gibi.

House bunun üzerine gitmeye karar verdi. Bahsedilen sirkte bir tuhaflık vardı. Bir gizem. Tıpkı tayfadaki hasta kız gibi. Bunu çözmeye karar vermişti. Öncelikle teorisini teyit etmek için sirki daha önce izlememiş birilerini bulmalıydı ki bunun için en iyi ihtimal limandı. Belki adaya ilk defa gelmiş bir korsan grubu ve ya marine bulabilirdi.

[Emilia M. Hunter]

Emilia çok geçmeden burada daha ne kadar kalacaklarını merak etmeye başlamıştı, tanımadığı maskeli adamın söylediklerinden sirk başlayınca harekete geçmek istediğini çıkarmıştı. Ne kadar doğru ne kadar yanlış kendisi de bilmiyordu ancak anladığı kadarıyla tayfaya herkesin sirkte olduğu bir zaman harekete geçmesini önerecekti yada başka bir planı mı var bilmiyordu ancak gitmek istediği yer sirkti. Çocukken evde kendi küçük bi çadırı vardı onun içinde de hayvanları. Babası pek fazla evde olmazdı bu nedenle kendi oyuncaklarını yapmayı denemişti.

Laboratuvardaki o incecik alüminyum materyal ile kuşlar ve ne olduğunu bilemeyeceğiniz dört ayaklı bir kaç hayvan yapardı. Ağabeyini zorlardı onunla oynaması için, başlarda isteksiz bir şekilde olsa da ona ne zaman "Lütfen." dese eğleniyor gibi oynardı oyunlarını. Belki her ağabey kardeşi için böyle davranıyordu ancak onunla yaptıkları çok daha farklıydı, okula gidecek kadar güçlü olmayan bedeni ile her sabah okula giden ağabeyini uğurlardı. Öğleden sonra üstü başı perişen bir şekilde gelirdi, çok kavga eden bir insan mıydı neydi... Ona okumayı da o öğretmişti, okulda düzenli not tutardı ve defterlerine bakınca insan her şeyi anlayabilirdi eğer ki temelini biliyorsa anlayabilirdi tabiki. Temel dersleri ona öğreten kişi de zaten ağabeyiydi. Kalanları ise babasından öğrenmişti.

"Şey sanırım sirke gidemeyeceğiz gibi... Şey ama söz verirsen bir gün beni götüreceğine dert etmem sorun olmaz. Hem biraz fazla sıcak olmaya başladı gibi sana et alalım sonra kaptan-san her halde bizim için kalacak bir yerler bulmuştur. Biraz dinlenmem gerek gibi hissediyorum..." deyip gülümseyecekti sandalyesini iten kişiye sonra lafı ağzından alıp hemen ilk karşılarına çıkan kişiye "Şey pardon! Buraya sirk için geldik ama buraların yabancısıyız acaba nereden erzak alabiliriz diye merak ediyordum." diyecekti naif bir gülümseme ile.

[Ayumi Sanka]

Limanda çıkan minik kargaşayı merakla izliyordu. Denizciler bariz bir şekilde aceleci davranıyorlardı. Bunun sebebini öğrenebilmek için biraz daha yaklaşmayı düşündü ama şüpheli birisi olarak görülüp de yakalanma riskini göze alamadığı için olduğu yerden dinlemeye ve izlemeye devam etti. Kısa süre sonra zaten olayın ne olduğu ortaya çıkmıştı. Demek bu adadaki tek korsanlar onlar değildi ha? Eh, pek tabii dünyadaki korsan nüfusu bu kadar artmışken tersi durum çok daha saçma olurdu. Belki bu telaştan yararlanıp, onlar her kim geldiyse onunla mücadele ederken gemilerini çalabileceklerini düşündü ama gemide bir albayın olduğu lafı geçince bu fikrini gözden geçirmesi gerekeceğine emin oldu. Albay rütbesindeki birisi ile savaşırsa yenileceği kesindi ve bir denizciye karşı bir korsanın yenilmesi, sonuçları o korsan için pek de iyi olmazdı. Bu konu üzerinde daha dikkatli düşünecekti, tayfasıyla birlikte elbette. Kim bilir, belki yeni gelen misafirlerinin gemilerini de alabilirlerdi.

Minik bir akrobasi hareketiyle bankın üzerinden sıçrayarak indi. Burada daha fazla durmasının bir anlamı olmayacaktı. Toplanma yerine dönecek ve diğerlerini bekleyecekti. Planladıkları zaman henüz gelmemişti ama burada boş boş durmasının da bir anlamı olmayacağına göre yapabileceği en yararlı şey, diğerleriyle konuşması gereken şeyleri düşünüp bir yandan da ayrıldıkları yere geri dönmekti. Bu arada da kafasında sirkle ilgili düşünceler dolanmaya başladı. Bir sirk ha? Daha önce hiç gitmemişti, bir tanesini görmeyi istediğini fark etti. Eğlenceli olabilirdi, kaptanın izlemeleri için onlara izin vermesini umdu. Kim bilir belki o bile, eğer sirktekiler izin verirse, çıkıp gösteri yapabilirdi. Ne derece profesyonelce olurdu bilemiyordu ama kendi metal çemberiyle çalışmak yerine hulahop ile çalışmayı tercih ediyordu ki böylece bu çalışmalar sırasında kendisine zarar vermesin. Pek tabii bu hulahopun gerçek olması da gerekmiyordu bir yerden geçerken koparttığı bir boruyu kıvırmak da gayet güzel iş görüyordu. Bu düşünceyle eğlendi, sirkte amatör çember dansçısı… Kesinlikle bunu yapmasına kimse izin vermezdi. Dahası bu kadar göz önünde olurlarsa denizciler üstlerine çullanırdı, buna en başta izin vermeyecek olan kişi, kaptan olurdu.

[Dante J. Hunter]

Bir türlü birisine kasap neredeymiş soramamıştı Dante, ancak ondan önce Emilia hareketlenecek gibi görünüyordu. Onu engelleyecek kadar cesareti ve isteği yoktu. İnsanla konuşmayı her zaman seven küçük zayıf bir kızdı onun değişmediğine bu gibi zamanlarda pek seviniyordu ancak değişmesi gerekecekti bir süre sonra. Bu düşünce ise ilkinin rahatlatıcılığının aksine onu üzüyordu. Arkadaşları tarafından dalga geçildiği nokta da buydu; kızlar onun arkasından kardeş kompleksli sapık diye dalga geçiyorlardı. İnsanların ne söylediğiyle ilgilenemeyecek kadar, boş bir insandı Dante. İçindeki şeyi sözleri ile anlatabilecek birisi değildi, gözlerine bakarsanız görebilecektiniz o garip duyguları.

Yavaş adımlarla tekerlekli sandalyeyi istediği şeyi yapması için itmeye başladı Dante. Soru sormak için hareketlendiğinin farkındaydı zaten kendinin bir soru sorması ise çok zordu. Bu garip korkutucu maskenin ardındaki yüzü göstermek istemiyordu, nefreti taşıması yeterliydi. Yüzünü en sevdiğinden koruması yeterliydi. Annesine verdiği sözü yerine getirmek için bu basit şeyleri yerine getirebilirdi ancak ona söz vermesini istediğinde ne söyleyeceğini bilememişti genç Dante. Yine verdiği sözü tutamamaktan ve onu üzmekten korkuyordu. Bir imkanı varsa onun gülmesi için elinden geleni yapardı, denize açılması için bu garabet tayfanın yanında gezmesine gerek yoktu. Yolcu gemilerinde işçi olarak çalışabilirdi yada donanmaya başvurabilirdi, bir şekilde onun hayalini gerçekleştirebilirdi. Yavaşça maskenin ardından soğuk sesi ile "Emilia-samanın istediği şey sirke gitmekse tüm adayı öldürüp gemileri ele geçirmem gerekecek olsa bile isteğini yerine getiririm." demek istemiş olsa bile ağzından tek çıkan sözcük "Nasıl isterseniz." olmuştu.

[LizardKing]

"Hmm, pek zeki olmasam bile bu lanet sirk bugün olmayacak gibi duruyor. Galiba bu durumda yapılabilecek en iyi şey sirkin olacağı gitmek, içimden bir his herkesin orada olacağını söylüyor . Her neyse yola koyulayım artık . Yolda giderken bizim tayfaya da bakayım belki birine rastlarım . Acaba şu robot kız ne yaptı . Umarım güzel bir mutfağı olan gemi bulmuştur . Her neyse canımdan çok sevdiğim "Korsanlar Kralı" olacak kaptanım inşallah güzel bir yer bulmuştur . İnşallah sesli bir yer bulmamıştır, eğer bulmuşsa kim bilir onu ne yaparım . Ama o beni seviyor . Bende onu sevmeliyim . Bir erkeğin düşünmemesi gerek şeyleri düşünüyorum ." Shiko, kendisine bir tokat atar ve " Ne diyorum ben böyle be ! . Giderken de paramın yettiğince yiyecek alayım bari , nasıl olsa sirk zamanında bir sürü paramız olacak artık kim bilir ..... bin mi yoksa ....... bin mi ? Nasıl olsa kertenkele dönüşümümle çok kolay kurtulurum ."

[Akagami]

Tayfa serbest bir şekilde gezmeye devam ediyor kasabada. Bu sırada güneş yavaş yavaş tepeden düşmeye başlıyor. Tayfa yavaş yavaş acıkmaya başlıyor.

Furydama, her yerde bir han ararken bir anda aklına gelen fikirle handa biraz gösteri yapmayı önerecekti oradakilere. Hemen bir-iki kişiye sordu nerede sirk diye, sirkin daha kurulmadığını, yarın öğleden sonra geleceklerini söylediler. Biraz garipti, en azından bir gün önceden gelip yerleşmeleri, hazırlanmaları gerekiyordu.

Tayfanın doktoru House'sa sirkte bir tuhaflık olduğunu düşünüyordu. Kendi fikrini kendine ispat etmek için sirki daha izlememiş birisiyle görüşmeliydi. Böyle kişilerin en fazla olduğu yere, limana gitmeye karar verdi. Biraz yürüyerek limana vardı, banktan kalkmış kendisine doğru yürüyen Ayumi'yle karşılaştı. Ayumi de limanda bir işi olmadığı düşüncesiyle toplanma yerlerine gidiyordu.

Emilia'yla Dante, konuşa konuşa yürüyorlardı kasabanın sokaklarında. Yola çıktıktan bir süre sonra asıl amaçlarına dönme ihtiyacı sezdiler, Emilia ilk gördüğü yerliye erzak alabileceği bir yer sordu. Kasabalı, erzak kelimesini kullanmasından buralı olmadıklarını anladı ikilinin. "Uzun yolculuklar için istiyorsanız, bu sokaktan sola döndükten sonra karşılaşırsınız. 'Jartle's Market' yazar kapısında."

Sirkin olacağı yere gitmeye karar vermesine rağmen sirkin nerede yapılacağını bilmiyordu Shiko. Kendi kendine değişik fanteziler kuruyor, bir yandan da kasabada dört dönüyordu. Şüphesiz tayfanın en boş gezen elemanıydı. "Canından çok sevdiği" kaptanı ona bir görev vermişti, fakat Shiko amacından çok kolay sapmıştı dağınık düşünceleri nedeniyle.

[Furydama]

"bu işte bir gariplik vardı. Sirklerin hazırlanma süreci olmaz mıydı? Gösteri yapılacağı günden birkaç gün önce kurulması gerekmez miydi? En azından ben böyle biliyordum çünkü askerdeyken birkaç sirkin kurulmasına yardım etmiştim hatta bazılarında gösteri bile yapmıştım. Kıııkıhkıhkıhkıh... Hatta sadece gösterileri prova yapmak için bile bazen bir gün sürebiliyordu. Bu sirkte bir gariplik olduğu ortadaydı."

Dinleyenleri iyice meraklandırdığını bilen  yaşlı adam susup çayından bir yudum aldı. Aldığı yudum ile ağzı yanan yaşlı adam ağzını çaydan istemsiz olarak çekince karizmayı çizdirmemek için "Bu ne be! İmamın abdest suyu gibi çay! Çabuk yenisini denle yoksa hikayelerimden birinde kötü adam olarak yer edinirsin!" diye bar sahibine fırça atarken elleri de tıpkı silah gösteren bir mafya gibi bumeranglarına gitmişti. Bar sahibi anlattığı hikayeleri iyi dinleyen biri olarak bu tehdidinden korkup çaydanlıkta ki demli olan çayı dökünce yaşlı adam da hikayesine devam etmeye başladı. "Neyse kardeşlerim Yeni çaylarımız demlenirken biz de hikayemize devam edelim.

Bu sirk işinde bir iş vardı. Vardı da benim şu o andqa bunun araştıracak vaktim yoktu. Sabahtan beri ayakta ve bir arayış içindeydim ve çok yorulmuştum. Dahası, tayfayla buluşmam lazımdı fakat henüz kalacak yer bulamamıştım. Açıkçası tayfanın yanına böyle elde hiç birşey olmadan dönemezdim. Fakat cidden arayacak gücüm kalmamıştı ve artık arama değil bulma zamanıydı. Neyse ki  bu zamana kadar beni hiç yanlız bırakmayan akıllı kafam hala yanımdaydı ve bbir planım vardı. Tayfayla buluşacağımız yere yani ayrıldığımız noktaya gidip onlarla görüşecektim ve onlara kalacak biryer bulduğumu söyliyecektim. Sonrada onları hiç seçici olmadan ilk gördüğüm otel benzeri yere götürecektim. Kıııkıhkıhkıh..."

Yaşlı adam gülerken yeni çaylar da masalara dağıtılıyordu.

[House]

House limana vardığında tayfadan biri olan robot kızı gördü. Fazla tepki göstermese de oldukça dikkatli olduğunu sezmişti. Ona danışabilirdi belki. Hatta kendisine yardımda edebilirdi belki de. En olmadı görevleri değişirlerdi.
"Zira kaptan görev dağıtmasını bilmeyen bir aptal"
diye söylenirken kendi kendine robot kıza doğru yürümeye devam ediyordu. Basitçe durumu açıklamak için kafasında cümleleri tartmaya başladı.
"Teorime göre sirki görmüş biri hipnotize olmuştur görmemiş biri zaten bilmiyordur. Bir sirk çalışanı bulmama yardımcı olabilir? Belki bir tane görmüştür zira ilk iş buraya gelmişti ve şimdiye kadar gelen gidenlerden gözüne çarpan birinden bahsedebilir. Zaten ben söyleyene kadar fark ettiğini kendi de bilmiyordur. En kötü hala görevleri değişebiliriz ancak ilk önceliğim tayfayı uyarmak."

[Akagami]

Out: Emilia'nın sırası atlanarak devam ediyor rp.