Üçüncü Kuşak Denizci "Birsentin Dios "

[Lucky Roo]

Sıradaki hikayemiz Dios adında bir adamla ilgili. Bu adamın ailesi üç kuşaktır denizciymiş. Yok pardon kendisi henüz denizci değil ama başvurmak üzere. Hatta şimdi denizci karargâhının kapısından girmek üzere olduğunu söyleyebilirim.

Dios'un yaşadığı ada da biraz garipti. Çok uzun ağaçlar vardı. bu ağaçların tepesi o kadar genişti ki ağaçın tepesine yerleşim yerleri kurmuşlardı insanlar. Hatta o ağaçların tapalerinde yeni ağaçlar yükselmeye başlamıştı. Denizci Karargâhı ise toprağa kurulmuş bir yapıydı ama büyüklüğü ağaçlarla yarışıyordu.

Gerçi kapının dışını anlatmaya gerek yok diye düşünüyorum. Zira Dios'un zatan yıllardır yaşadığı adaydı burası. Denizci Karargâhının içine girdiğinde ise buranın tahmin ettiğinden kalabalık olduğunu görecekti. Sadece denizciler değil siviller de buradaydı.

[Ojo De Dios]

Bakarken Dolunay tepesinden dün gece, düşlemişti ailesi ile tekrar yaşamayı. Arkadaşları ile birlikte olmayı. Tekrar bakmayı köyün tepesi evinden cennet dediği adaya. Ama korsanın biri tüm bunları almıştı elinden. Önce babası avlamıştı o korsanı, ve koparmıştı ellerini, sonra korsan babasını ve tüm köyünü.

Sonra dalmıştı aynı lanet rüyaya. Tüm köy, ölü ve cansız bakarken, toplanmıştı minik Dios'un etrafına. Elleri kılıçtandı Dios'un. Durdurmaya çalışıyordu arkadaşlarını ve ailesini, ama kesmekten başka bir şey yapamıyordu. Siyah kanatlar sarmıştı bir anda etrafını, sonrasında uçmuştu Dios. Hepsinin arasından kaçıp gitmişti. Yükselmişti gökyüzüne, şatodan daha yüksek. Her zamankinden çok daha yüksek. Şimdi anlamıştı asıl Tanrı'nın nasıl hissedebileceğini. Baktığı manzara şatodan, Cennetinden dünyayı izleyen Tanrı ile karşılaştırılamazdı bile. Melekti o, Tanrı tarafından seçilmişti. Kader almıştı belki ailesini ondan ama ona güç vermişti kullanamadığı.

Uyandı saat 8'i 2 geçerken her zaman ki gibi. Kalktı ve üzerini giydi. Amcasının odasına giderken yarı yolda hatırladı, amcasının 1 hafta önce öldüğünü. Dışarı çıktı ve amcası için diktiği ağacı suladı. Diğer köylülerin ağaçlarını Tanrı'ya bırakmıştı, artık ilgilenemeyeceği kadar büyüktü. Amcasının mezarını ziyaret edip son bir kez ailesinin evine gitti. Her katı, her odayı ziyaret etti. Her mezarın başında dua edip köyü terk etti. Şehre kadar uzun bir yolu vardı. Ama kader bu yolu seçmişti, oda yürüdü.

3 saat sonra şehre vardığında hatırladığından farklıydı şehir. Çocukken bir kere gelmişti buraya. Ağaçlar şimdikinden çok daha küçüktü. Ağaçların üzerilerinde ki evler ilgisini çekmişti. Marine karargahının yerini hatırlayıp, oraya doğru yürüdü. Gereksiz bir kalabalık vardı kapının önünde, Marine askerlerinden ziyade, sivillerde binaya doluşuyorladı. Merak ederek binaya girdi...

[Lucky Roo]

Kapıdan içeri girer girmez tek görebildiği feci halde kalabalık oldu Birsentin Dios'un. Yaklaşık bolarak üç sivil ile bir denizci askeri ilgileniyordu. Sadece kalabalık değil aynı zamanda karışıklık ve gürültü de vardı. Denizciler bile önüne geçemiyorlardı bunun.

Yürürken nihayet boş olan bir Asker bulmuştu Dios. Daha doğrusu yüzbaşı rütbesindeki bu adam acele ile koşarken ona çarpmıştı. Düşmekten kurtulup toparlanınca elindeki kağıtları düzen lerken hiç Dios'un yüzüne bakmadan "Merak etmeyin buradaki işleri yoluna koyar koymaz adanın etrafınıkolaçan edecek bir birlik göndereceğiz." demişti.

Yüz başı:

[Ojo De Dios]

Garip bir uğultu ile birlikte, bir aciliyet vardı karargahın içerisinde, insanlar bir yerlere koşuyordu. Asker başına 3 sivil düşüyordu, sorular havalarda uçuyordu. Uğultunun arasında kelimeleri seçmekte zorlanıyordu Dios. Etrafına bakınmaya başladı. En yüksek rütbeli kişiyi aramaya çalışıyordu, gözleri etrafı ararken, yüzbaşı kendi ayaklarıyla gelmişti Dios'a. Sertçe çarpıp neredeyse devirecekken, Dios zor durmuştu ayakta.

Yüzbaşı bir şeyler söylemişti bıkkın bir şekilde. Hayatından bezmiş gibi bir hali vardı, ama önemsiyordu gözleri, ve bu siviller...
Bir şeyler dönüyordu adanın etrafında. Belki de o korsanlar geri gelmişti. Üzerinden çok zaman geçmişti ama o kıyım unutulmamıştı. Sivillerin bu kadar korkup, karargaha doluşmaları şaşılacak bir şey olmazdı böylece.

Yüz başına dönüp elindeki aile kağıdını uzattı ve konuşmaya başladı. "Benim adım Birsentin Dios."
Marine Karargahına ailem gibi hizmetlerimi sunuyorum. Sanırım bu konuyla siz ilgileniyorsunuz. Kırmızı gözlerini, mavi ruhsuz gözlere dikti. Yüzbaşının mor saçları dumanlı odada parlıyordu. Ailesinin ismi bir fark yaratacaktı. Bundan emindi. Hava atmayı sevmese de ailesi hükümet tarafından ayrıcalık verilmiş bir aileydi. Yüzbaşının hareketlerini takip etmeye çalıştı. Tepkisine göre aile kozunu kullanacaktı...

[Lucky Roo]

Yüzbaşı Birsentin adını ve genç birinin denizcilere katılmak istediğini duyunca buruk bir sevinç yaşıyor. O gülümsemeyle Dios'un yüzüne bakarak konuşmaya başlıyor. "Bay Birsentin, çok iyi bir aileniz vardı. Amcanız Gerçekten iyi bir denizciydi. onunla tanışmış ve görev yapmış olmaktan gurur duyuyorum."

Bunları söylerken adam eliyle yolu göstererek birlikte üst kata çıkmışlardı. Üst kat alt kattan da sakin bir yerdi. burada masa başında çalışan görevliler vardı ve sivil yoktu. Dios ve yüzbaşı gidip yüzbaşının masasına oturmuşlarrdı. Masa dosya doluydu. Farklı olarak sadce iki üç yaş civarı bir çocuğun resmi de çerçevelenmemiş vaziyette masada duruyordu.

O ara yüzbaşı konuşmaya başladı. "Bay Birsentin ne içersiniz?"

[Ojo De Dios]

"Bir çay alabilirim teşekkür ederim."
Aile kozu işe yaramıştı anlaşılan bu genç yüzbaşı amcasını da tanıyordu. Amcası efsaneydi, ama babasının yok ettiği korsan tayfası daha efsaneydi. Anlaşılan bu genç denizci babasını tanımıyor olmalıydı. Eski defterleri açmanın mantığı yoktu. Çaylar gelene kadar, aşağı katta bıraktıkları karmaşanın sebebini sordu. Sonrasında göreve hemen başlamayı isteyecekti. Ne kadar çabuk başlarsa o kadar yol alabilirdi.

Gözlerini kapattığında yüzünden atamadığı kılıçtan kolları yakalamak için sonrasında marine arşivinde araştırma yapabilirdi. Şimdilik rütbe atlamalıydı. Arkadaşı Tora ile ilgili de bilgi alabilirdi belki burada. Senelerdir kayıp olan Tora'nın babası da ortadan gizemli şekilde kaybolmuştu. Ama etrafa sorduğunda babasının yalnız çıktığını söylemişlerdi. Tora başka bir yerde olmalıydı...

[Lucky Roo]

Yüzbaşı bir telefon açıp iki çay söyledikten sonra çaresiz bir yüz ifadesi ile aşşağıdaki kargaşanın nedenini anlatmaya başlıyor. "Olaylar Amcanız öldükten üç gün sonra başladı. Ağaçların tepesinde yaşayan insanlardan birisi panik içinde Bir korsan tayfası gördüğünü söyledi. Hemen bir grup asker göndermemize rağmen Hiç bir korsan gemisi bulunamadı. Ve o günden beridir hergün insanlar artarak gelmeye devam ettiler ve sonuç aşşağıda gördüğünüz gibi. Artık korsan görüp bize sığınmaya çalışan insanlardan korsanları aramak için asker bile gönderemiyoruz zaten iki gün önce gönderdiğimiz grup da henüz dönmedi. ve o askerler elitdi yani artık askerlerimiz bile korkuyorlar." Yüzbaşı cümlelerini bitirmeden çaylarınız ve yanında 2 adet küp şeker de geliyor. Yüzbaşı kendi çayının yanındaki şekerleri geri gönderiyor.

Yüzbaşı daha sonra Dios'un hemen işe başlamak istediğiniöğrenince azıcık umutlanarak "Hayhay bay Birsentin Sizi tanımasam da amcanızın yetenekletine bakarak ve sizin de onun akrabası olduğunuzu hesaba katarak sizi Yanınızda üç adamla birlikte az önce anlattığım davaya atıyorum ve size hemen korsanların görüldüğü yerler ile ilgili rapor verilmesini sağlayacam. Ayrıca limanda da hemen görevli bulunacağınız gemiyi hazırlatacağım." diyor ve hemen telefona sarılıyor.

[Ojo De Dios]

Gelen çayı, yanındaki 2 şekeri atmadan içmeye başladı. Güzel demlenmiş çay, iç huzurunu bulmasını sağlarken bir yandan, diğer yandan vücut ısısını kazanmasına yardım ediyordu. Heyecanlanmakla birlikte sakinliğini koruyordu. Karşısında ki adam ise heyecandan deliye dönüştü. Birsentin kozu işe yaramıştı.

Hemen eline telefonu alıp ayarlamalar yapmaya başlamıştı. Amcasından çok daha zayıftı Ojo ama, bir kahraman olmak çok işine gelirdi. Yanında 3 adamla birlikte bu görevi çözebilirse, ihtiyacı olan her şeyi elde edebilirdi. Gemi hazırlana dursun, Ojo yüzbaşına bir bıçağa bir adette, silaha ihtiyacı olduğunu söyledi. Kullanma konusunda becerikli olmasa da hiç olmamasından iyiydi. Yakın mesafeden kaçıracak değildi hedefini sonuçta. Yanına hiç bir şey almadan çıkması kötü olmuştu ama, amcasının hatıralarına dokunmak istememişti.

[Lucky Roo]

Telefonu kapatır kapatmaz çayını tek yudum yaparak bitiriyor ve bizim genç denizcimizi dinlemeye başlıyor. Dios İstediği şeyleri söyleyince yüzbaşı hemen belinde vduran silahını ve kamasını Dios'a vererek elinde dosyalarla aşşağı kata iniyor. Dios da sırada çayını içecek fırsat buluyor.

Birazsonra yüzbaşı yenında üç tane subayla geri dönüp subayları hizaye sokuyor ve kendilerini tanıtmalarını istiyor.

Sağdan sola ilki: en normali bu sıradan bir denizci kıyafi var kaması yok onun yerine iki tane tabanca var suratında yüzbaşından bile ağır bir yük taşıyan küçük emrah bakışı var. "Benim adım Poul umarım iyi anlaşırız"

ikincisi; Denizci üniformasının altı birde ceketi var, ceketi artiz bir şekilde omuzlarına atmış yüzünde punkçı imajı ve bir an önce bitsede kurtulsak ifadesi var. Her hangi bir silah taşımıyor. "Ben Oklut... Tamam hadi tanıştık gemiye gidelim"

sonuncusu; güzlüklü, Üstünde denizci kıyafetinden tamamen bağımsız ve hiç bir erkeğe yakışmayacak pembeye kaçmış kırmızı kıyafetler var ellrinegeçirilmiş muştaları var. ve biraz korkak biraz utangaç bir ifadesi var. "S-selam benim adım Bill ve bir okama değilim"

[Ojo De Dios]

"Ben Birsentin Dios."biraz bekledi ismin yüzlerinde nasıl ifade yaratacağını merak ederek süzdü onları. İfadelerine göre onlara nasıl yaklaşacağını planlayacaktı.

"Yüzbaşından öğrendiğim kadarıyla korsan gemileri görülmüş. Sivilleri korumak biz denizcilerin asıl hedefidir. Adaleti çekicini o korsanların başına indirmek bize kaldı dostlarım. Her birinizle tanıştığıma memnun oldum ve eğer birlikte öleceksek, yanınızda ölmekten gurur duyacağım kişilersiniz. İsterseniz hemen görevimize başlayalım ve bulgular soğumadan o lanet korsanları yakalayalım."

Sesine heyecan kattı, cesaret kattı ve gurur kattı. Bu adamları kontrol edebilirse, onları görev sırasında kendisini korumalarını sağlayabilirdi. Adamların tepkilerini kontrol ederek dikildi orada öylece. Sonra yüzbaşının kaması ve silahını alarak kemerine sıkıştırdı, yeni yandaşlarını beklemeye başladı. Onların ilk çıkmasına izin verecekti. Yeni birinin emir vermesi uygun olmazdı...

[Lucky Roo]

Vaay bee Dios ne kadar etkili bir konuşma yaptı değil mi? Yani benim bile "O korsanlar öldü ve Dios amiral oldu" diyesim geldi. Fakat malesef hayat o kadar kolay değil sevgili okuyucu. Öyle anında rütbe atllatamayız bu çiçeği burnunda genç denizciyi.

Hem zaten konuşması beni etkilese bile odadaki herkesi etkilemeyi başaramamıştı. Mesela Oklut, Dios henüz konuşmasına başlamadan adını söyler söylemez odadan söylene söylene oradan ayrılıp limana gitimişti. Bill -ki o zaten en kolay etkilenebilen kişiydi bu grupta- Dios'un konuşması bitince çok aşırı gaza gelmiş bir şekilde gözlerini açarak çok etkilendiğini belli ediyordu. Poul ise bu konuşmadan çok betkilenmemişe benziyor ve yüzündeki o dokunsan ağlayacakmış ifadesini koruyarak Önce Dios'un aşşağı kata inmesine müsade etmişti.

Dışarı çıkarken yüzbaşı bu dörtlü grubun lideri olarak Dios bir belge vermişti. "Bunlar sırasıyla korsanların görülme yerleri"iyip kendi işleriyle ilgilenmek için yanlarından ayrılıyor.

Liman aslında denizci karargâhının bitişiğinde bulunuyor. yani Karargâhın bir parçası sadece arka kapıdan giriliyor. Kahraman denizcilerimiz oraya vardığında onları Silah ve suvanma yönünden çok zayıf olsa da baya hız yapabilen çarklı bir gemi karşılıyor.

Yüzbaşının verdiği harita:

[Ojo De Dios]

Beklediğinden zayıf tepki almıştı ama en azından, Poul ve Bill'i etkilemiş gibi görünüyordu. Oklut için biraz daha uğraşması gerekecekti. Belki görev sırasında yapacağı bir hareket, belki vereceği akıllıca bir karar, onu tarafına çekmesi için yeterli olurdu.

Karargahın arka kapısından çıkıp limana doğru yürümeye başladılar, karşısında hızlı ama saldırı yönünden düşük bir donanma gemisi duruyordu. Gemiye tırmandı ve arkadaşlarını bekledi. Lider olduğu için kendisine verilen haritayı açtı ve önündeki yüzsek bir yere yatırdı. Silahını bir ucuna, kamayı da diğer ucuna koyup haritanın tekrar rulo olmasını engelledi. Gözlerini kısıp, kırmızı bir ateş yaktı. Arkadaşlarına sertçe bakıp, elini haritada numaralar üzerinde gezdirdi. "Korsanlar bu rotayı izleyerek, adamızı taciz etmekteler. En mantıklı hareket son görüldükleri yerden başlayıp, izlerini geriye doğru takip etmek, ayrıca son görüldükleri yer en yakın olduğumuz yer. Eğer başladıkları yerden takip etmeye başlarsak, en azından 2 gün gerilerinde kalırız, tersten gitmek daha mantıklı olur. Hem fikir miyiz?" deyip arkadaşlarının onaylayıp onaylamadıklarına baktı. Eğer herkes onaylarsa haritayı kaldırıp kalkış emri verecekti. Onaylamayan her hangi birinin fikrini dinleyecekti. İyi bir lider gibi herkesin görüşüne saygı duyacaktı. Arkadaşlarıyla karara vardıktan sonra yola çıkacaktı...

[Lucky Roo]

Dios'tan akıl dolu hamleler sevgili okuyucu. En azından bana çok akıllıca  geldi bu plan. fakat bakalım diğerleri nasıl düşünüyor?

İlk olarak Bill'in tepkisi, az önceki konuşmanın da etkisiyle gözlerinde heyecanlı bir bakışla tek elini havaya yumruk yaparak. "Tam da sizden beklendiği gibi Birsentin-san. Hadi yapalım." şeklindeydi. Oklut'un tepkisi ise tahmin edeceğiniz gibi  Süzülmüş gözler ve umursamaz bir tavırla "Tamam tamam sen ne diyorsan öyle olsun" şeklinde olmuştu. Poul ise sadece "Mantıklı" demek ile yetinip çapayı çekmişti.

Veee üç evet ile uğurluyoruz Birsentin Dios'u! Nereye mi uğurluyoruz? Tabii ki de haritadaki altıncı bölgeye. Gemi çok hızlı dedim ya hani; işte bunun da bir sınırı var yani. Oraya ulaşmaları en az iki saati bulur. Bomboş denizde iki saat... çok sıkıcı. Bu sırada da Dios da belki gemide ki takım arkadaşlarıyla daha yakından tanışmak ister ne dersiniz?

out: poul dümenin başında harita North Blue haritası ve bir pusulayla, Oklut denizi izlerken cebindeki bozuk paralar ile oynuyor, Bill ise kamarada.

[Ojo De Dios]

Beklediği kadar iyi tepki almıştı Dios, çarklı gemi maksimum hızına ulaşmışken, rüzgar kulaklarına nota okumaya başlamıştı. Poul ile arayı ilerletmek için yanına yaklaştı. Kama yerine 2 adet tabanca taşıması dikkatini çekmişti. Yanına yaklaşıp selamladı onu. Silahlarını gösterip övdü biraz. Silahlarını seviyor olmalıydı. Erkek adam severdi böyle şeyleri. yanına giderek rotacılık hakkında muhabbete girecekti. Göründüğü kadarıyla geminin rotası onun ellerindeydi. Bildiği bir kaç soru sorup, etkilenmiş gibi yapacaktı. Biraz muhabbet ettikten sonra, kendisine kullanım konusunda biraz yardımcı olmasını isteyecek, tavsiyelerini isteyecekti.

Bir lider olarak alçak gönüllü olmak fayda sağlardı, Oklut'a nasıl ulaşması gerektiğini çözememişti henüz, diğerlerini etkilemeyi başarmıştı zaten. Oklut'la yeterince vakit geçirdikten sonra Bill'in yanına gidecekti. Onunla da muhabbete edecek bir kaç konu bulup, konuşacaktı onu da övecekti ve liderlik görevini tamamlayacaktı. 2 saat gibi bir zaman boyunca hepsiyle konuşacaktı. 6. noktaya ulaştığında etrafı inceleyip yeni bir plan yapacaktı...

[Lucky Roo]

Dios Kaptanlık görevini yapıyordu. Yok bu doğru olmadı. Gemidekilere kaptanlığını tescilletmeye çalışıyordu. onlarla konuşup vakit geçirerek "Ben bu geminin kaptanıyım, ben ne dersem o olur" demeye çalışıyordu. Ve bunu yaparken de ilk durağı Rotacı Poul'du.

Ona rotacılık ve Görevleri hakkında zaten bildiği soruları sormuş ve tamda beklediği cevapları almıştı. silahlarını sorduğunda ve tavsiye istediğinde ise hiç beklemediği bir şekilde "Normal kullanılan mı yoksa benim kullandığım şekildemi?" gibi ilginç bir cevap almıştı. Silah kullanmayı bilmiyordu. ve silahlarını namlularından tutup çekiç gibi kullanıyordu.

Oklut'un ise yanına geldiğinde elindeki pozuk paralarla oynuyordu. onu fazla rahatsız etmeden izliyordu. Elindeki parayı çevirip duruyordu çok görülecek birşey yoktu ama yinede dakikalarca onu izlemişti.

Dios'un son durağı da Bill'di. Onun olduğu kamaraya geldiğinde ise Yanına oturmuş ve biraz sohbet etmişlerdi. O Dios'un anlattığı her şeye hayran kalırken Dios için aynı şeyi söylemek imkansızdı. Bill'in kişiliği ve giyim tarzı yüzünden karargahtaki herkes onla okama diye dalga geçiyorlarmış.

Böyle, böyle denizin üstünde tam iki saat geçmişti. Artık adadaki dev ağaçlarve karargâh parmak kadar görünüyordu onlara vardıkları yerde de korsanlardan eser yoktu.

[Ojo De Dios]

6. noktaya vardıklarında hiç bir şey bulamamışlardı. Dios bu kadarını tahmin etmişti, ama içinde her zaman bir umut ışığı vardı, ada çok uzak ve küçük görünürken, iki saat boyunca yol arkadaşlarını dinlemiş bir şeyler anlatmıştı. Oklut ile hiç bir ilerleme sağlayamasa da, başarılı geçtiğine inanıyordu son 2 saatin. Arkadaşlarını etrafına çağırıp haritayı tekrar açtı.

"Şimdi 5 numaralı noktaya ilerlemeliyiz, çizgi üzerinden ilerleyip karaya vardığımız Ben, Oklut ve Bill karaya ineceğiz, Poul sen gemiyi diğer taraftaki koya getir. Gemiyi sakla ve bizi bekle. Orada tekrar gemiyle seyahat etmeye başlayıp 5. noktaya geçeceğiz. Karaya indiğimizde 3 gruba ayrılacağız, ben indiğimiz noktadan düz ilerleyeceğim, Oklut sen 500 metre sağa, Bill sen 500 metre sola gideceksin, bir birimizden çok uzaklaşmayacağız, ama görüş mesafemizi arttıracağız. Gemi buluşma noktasına doğru düz ilerleyeceğiz. Yolda birilerini görürseniz, bilgi almaya çalışın. Bilginin kesinliğinden eminseniz kalanları çağırmak için silahınızı kullanın. Herkeste bir tabanca olsun ve herhangi bir korsan temasında, 3 el ateş edin. Diğerlerimiz hemen o yöne koşacak. Poul sen hiç bir şartta gemiyi terk etme, 4 saatte gelmezsek gemiyle birlikte karargaha dön." dedi ve ekledi, "Bu plana itirazı olan var mı?". Yol arkadaşlarının gözlerine baktı sırayla. Tepkilerini ölçmeye çalışıyordu.

Planı kağıt üzerinde mantıklı görünüyordu, her hangi bir temas durumunda, birbirlerinden Bir kaç dakikalık koşu mesafesinde olacaklardı. Üstelik görüş mesafeleri 1 kilometre kadar uzamış olacaktı. Yalnız kalmak tehlike demekti belki, ama bu alınması gereken bir riskti. Eğer kimsenin itirazı yoksa, yola çıkacaklardı ve planı uygulayacaklardı...

[Lucky Roo]

Dios'tan harika bir plan daha geldi sevgili okuyucu. Ama Bu plan galiba diğerlerine aykırı ki adada ayrılacaklarını söyledikleri anda Oklut ile Bill İkisi birden aynı ayna kendilerince itiraz ediyorlardı. "Olmaz", "Birsentin-san emin misiniz?"

Aynı anda yapılan bu atılımın Bill sessizliğe çekilirken Oklut sözlerine devam ediyordu. "Bu plana karşıyım. Adaa devasa ağaçla var. Bu devasa ağaçlardan dolayı Birimiz çağırdığında diğerlerimiz çok geçikecektir. ayrıca kaybolma ihtimali de var. Ben seni aramak istemiyorum." Bunlar olurken Poul ise tepkisizdi.

[Ojo De Dios]

Biraz şaşırmıştı Dios, mükemmel bir plan yaptığını sanmıştı, itirazı olacağını düşünmüyordu kimsenin, ama onları ikna etmeden de yola çıkmak istemiyordu. Başka bir plan izlemek istemiyordu, biraz daha ikna edici konuşmak istiyordu.

"Ağaçlar düşmanımız değil, dostlarımız olacak, ama kalabalık olursak bu fark edilmemizi kolaylaştırır. 3 kişinin birlikte hareket etmesi ağaçların içerisinde saklanan kişilerin bizi duymasını sağlar. Ama tek tek olursak, sessizce ilerleyip görüş alanımızı arttırabiliriz. Herhangi bir korsan temasında ağaçlar bizi engellese bile 500 metre o kadar uzun mesafe değil. Ayrıca kaybolmam nasıl mümkün olabilir ki? Dümdüz ilerleyeceğim. Salak olduğumu mu sanıyorsun." dedi ve Oklut'a baktı. Sonra Bill'e dikti kırmızı gözleri. Bu sözlerin onları etkilemesini umuyordu.

Dev bile olsalar ağaçlar engel oluşturmazdı, saklanmalarına yardım edip, görünmelerini engelleyebilirdi. Bu en iyi plandı, eğer daha fazla adam olsaydı başka bir plan yapabilirdi, ama hep birlikte takılıp aynı yolu 3 tur gitmek istemiyordu. Korsanlar tamamen farklı bir rota izleyip, çoktan uzaklaşmış bile olabilirlerdi. Çabucak bulmak istiyordu onları. Cevap bekledi...

[Lucky Roo]

"Sen ne dersen de" dedi Sinirli bir ifade ve ses tonuyla Oklut. Kollarını birbirlerine bağlamıştı. "Yanlız başına bırakmayacam seni. Sonra başına bir şey gelirse karargâhtan bizi sorumlu tutarlar!..." Son cümleyi sanki söylemeyecekmişte ağzından kaçırmış gibi susmuştu cümlesi bitince.

Yav amma inatçı çıktı bu iki keçi sevgili okuyucu. Birinin Nuh dediğine öbürü peygamber demiyor! Diğerleri de karışmıyor. Yeter ulan! Anlatıcı benim ve benim dediğimi yapacaksınız! Demeye kalmadan geri çekilen taraf Dios oluyor vve adaya üç kişi birlikle çıkmaya karar veriyorlar.

Adaya indiklerinde gördükleri tek şey bir orman oluyor. Dev gibi ağaçları olan bir orman. Bu ağaçlar o kadar büyük ki gövdelerinin kalınlığı en az 2 metre kadar. Hepsinin üstünde yerleşim yerleri olduğu için aşşağısı çok karanlık ve arada bazı düşmüş beton parçaları var.

[Ojo De Dios]

Sonunda anlamıştı neden bu kadar itiraz ettiklerini, Birsentin olduğu için yalnız bırakmak istemiyorlardı onu, bu şekilde emir almış olmalılardı. Ama bu araştırma hızını 3'te bir düşürecekti. En azından indikleri noktada daha çok kişiyi sorgulayabilirlerdi.

"Peki öyle olsun, 3'müz birlikte çıkalım. Poul sende koyda bizi beklersin, sanırım bu durumda daha güvende oluruz." dedi, kırgın çıkmıştı sesi. Kendisine güvenmemeleri biraz zoruna gitmişti, ama çok güçlü olduğunu iddia edemezdi. Meyvesini bile kullanamıyordu. Sadece rüyasında, kaçmasına olanak sağlıyordu bu meyve.

Terk ettiklerinde tuzlu, ciğeri yakan denizi ve çıktıklarında karaya tekrar, farklı değildi bu ormanımsı yaptı yola çıktıkları yerden. Ağaçların tepelerine kurulmuş köyümsü yapılar, aşağıda iz bırakmıştı. Dökülen beton ve yapılar, yukarıdaki yapıların heybetini gösteriyordu, Dios yukarı çıkmaları gerektiğini söyledi, diğerlerinin kararını bekledi. Eğer yine itiraz etmezlerse yukarı çıkıp halk ile biraz sohbet edeceklerdi...

[Lucky Roo]

Dios yukardaki insanlarla görüşmek istiyordu ama Unuttuğu şey, daha doğrusu bilmediği şey, daha doğrusu benim söylemeyi unuttuğum şey, daha da doğrusu o an için söylemeye gerek duymadığım şey, yukarıya giden tek bir yolun olduğuydu. Denizci karargâhına yani limana yakın olan ağacın içi oyularak yapılmış dönerek uzayan bir merdivendi bu tek yukarı çıkan yol.

Eğer Dios vakit kaybetmeden yukarı çıkmak istiyorsa sadece tek seçeneği vardı. Dev gibi ağaçlara tırmanıp onun üstündeki Yaprakların üstünde duran ama zaman içinde neredeyse ağacın bir parçası olan beton katmanı delmeleri gerekiyordu. Bu Dios için imkansız gibi gözüksede neyseki onun planındaki gibi bölünmemişlerdi ve Oklut ile Bill yanındaydı.

Ellerinde muştaları olan Bill için bu ağaçlara tırmanman ve hatta tırmandğı yerde diğerleri için de iz bırakmak oldukça kolaydı. Bu şekilde ağaca tırmana biliyorlardı ama peki betonu delerek yukarıya çıkmak? Onu nasıl yapacaklar diye düşünmenize gerek yok sevgili okuyucum bu kısımda da devreye yetenekli nişancı Oklut ve onun cebinden çıkardığı tamı demir para olan üç yüz belly giriyordu. Önce cebindenden beş bellylik bir demir para çıkardı ve onu iki parmağının arasında fiske atar gibi tam Bill'in tepesindeki betona gönderip onu oraya sapladı. Şimdi, sevgili okuyucu burada az buz bir güçten bahsetmiyoruz. Sıradan parayı fırlatarak betona saplayan bir adamdan bahsediyoruz. Üstelik ikinci, üçüncü hatta dördüncü attığı parayla da o betona saplanmış parayı vurup dahada derine sokabilecek kadar da yetenekli biri.

Yaklaşık on beş, yirmi dakikaya betonda nihayet Geçebilecekleri kadar bir delik açılmış ve yukarı çıkmışlardı. E tabi betonu delip yukarı çıkınca insanlar haliyle korkup geri çekilmişlerdi Gelen insanlar denizi kıyafeti bile giyse. Dios'un önce konuşacak birini bulup sonrada ona sorularını sorması gerekiyordu.

[Ojo De Dios]

Büyük bir şokla karşılaşmıştı karaya iner inmez, daha önce adayı dolaşmamıştı o yüzden, üst şehire tek girişin liman bölgesinden olduğunu bilmiyordu. Nasıl tırmanması gerektiğini de tabi, bir sorundu bu düşünmeye başladı, ama geri dönmekten başka bir yol gelmiyordu aklına.

Tam fikirini söyleyecekken Bill muştaları ile tırmanmaya başladı, ve tırmandığı yerde, muştalar iz bırakıyordu, bu Oklut ve Dios'un tırmanmasını kolaylaştırmıştı, belli bir tırmanıştan sonra beton duvar önlerini kapatmıştı, Dios Bill'in duvarı parçalayacağını düşünmüştü ama devreye Oklut girmişti. Cebinden çıkardığı demir paraları sırayla betona fırlatmaya başlamıştı. Demir paralar sırasıyla tamamen aynı noktadan girerek betonu parçalayınca ikinci şokunu yaşadı Dios.

15 dakikalık sondajdan sonra yukarı çıktıklarında karşılaştıkları korkmuş görünen halkın karşısında Dios konuşma ihtiyacı hissetti, "Biz adanın marine karargahından geliyoruz. Benim adım Birsentin Dios, burada korsanların göründüğüne dair istihbarat aldık,  size zarar verme niyetinde değiliz, böyle bir giriş yaptığımız için özür dileriz, ama başka bir çaremiz yoktu. Lütfen rahatsızlığımızı mazur görün. Müsadenizle bir kaç soru soracağız..." dedi...

[Lucky Roo]

"Madem denizcisiniz neden zaten karargâha yakın olan çıkışı kullanmadınız?" diye sordu haklı olarak çevrede bulunan korkmuş insanlardan biri. "Biz size nasıl inanacağız?" Bu adamın sorusuyla herkes bir adım geri çekilmişti. bu sırada söze oradaya en son çıkan Oklut daldı. "Bize inanmalısınız çünkü eğer korsan olsaydık bu lafı ettiğin anda kafatasını delerdim!"

Oklut'un bu çıkışından sonra köylüler iice korkmuşlardı ama güvenebilecekleri başka şey de yoktu. ilk önce konuşan adam biraz tereddüt ederek de olsa konuşmaya başladı. "Bu kasabadan zaten bir çok kişi size haber vermeye gitmişti. onların söylediklerindan daha fazla şeyi biz de bilmiyoruz.

Ah sevgili Dios'um. Vah sevgili Dios'um keşke karargâhtan ayrılmadan önce bir kaç sivil ile konuşsaydın.

[Lucky Roo]

Uyarı-1:

[Ojo De Dios]

Lanet. Aceleyle çıkıp oradaki halkı sorguya çekmemişlerdi, ama göreve yeni başlayan birine neyin ne olduğunu söylemeyen komutadaki adam suçluydu, bu Dios'un suçu değildi. Oklut'un yöntemini de beğenmişti, ama halk çok korkmuş görünüyordu.

"Peki teşekkürler." dedi genel olarak halka. Arkadaşlarına döndü ve "Gemiye gidelim, belki karargahla iletişim kurabileceğimiz bir yol bulabiliriz. Onca yolu geri gitmek gibi bir niyetim yok." dedi.