İsyankâr47 "Demetrius"

[Lucky Roo]

Selam arkadaşlar bendeniz Anlatıcı'yım. Görevim sizlere hikayeler anlatmak. Elbette ki sizin de göreviniz bu hikayeleri dinlemek. Pardon yani okumak. Neyse, çok uzatmadan ilk hikayeme geçmek istiyorum.

Bu hikayemiz Demetrius adında bir istyankârla ilgili. Neler dediğinizi duyabiliyorum ve evet, onların kendilerine devrimci dediğini ben de biliyorum ama bu bizim Demetrius, Bir ergenden daha isyankâr. Hatta ve hatta abartmıyorum Halil Sezai'den bile fazladır bunun İsyanı.

Tabii ki ben burda size boş yere böyle söylemiyorum bakın bu İsyankâr47 Demetrius ne yapmış: "Ben artık dünyayı gördüm. İnsanral iki yüzlü. Artık burda yaşayamam hüleeeyn!" deyip inzivaya çekilmiş. Bak bak bak! İsyana bak hele! Üstelik "İnzivaya çekildim" dediği yer de neresi biliyor musunuz. Kendi evi. Aynen öyle, bulunduğu adanın en merkezi ve East Blue'nun en büyük şehrinin ortasında; beyimiz, evinden çıkmayarak inzivaya çekilmiş miş miş. Ama bu böyle devam etmez arkadaş! Ben bu oyunu bozarım!

[Mr. Demetrius]

İnsanlar üzerinde büyük bir etkisi vardır, zamanın. Gün gelir sevindirir, Gün gelir, beklemediğin bir anda sevdiklerini elinden alır. Bazen en güzel anları yaşatır sana, Bazende Ölesiye zulüm çektirir, Sonsuza kadar...
Çoğu insan kanardı Zamanın gerçekliğine, Hatta zamanın her şeyin çözümü olacağına inanırlardı; Lakin Sorunları çözmekten ziyade, Sorun yaratmaktan başka bir şey değildi Zaman. Hatta çoğu zaman, Bir çocukmuş gibi kandırırdı seni. Filhakika, çok bağlanırsan Zamana, Kölesi yapardı seni, Sonsuza kadar...


Zamanın Bir bahtsız kölesi de 27 Yaşındaki Demetrius'du. Çoğu insanın yaşamadığı ve büyük ihtimalle yaşayamayacağı acıları tatmış, Bazen de olmayacak hayallerin peşinden koşarak, Büyük badireler atlatmıştı, kendisi; Lakin Son yaşadığı olay, onu bir Deprem etkisiyle sarsmış, Gökyüzünün derinliklerinde Boş boş dolaşmasına sebep olmuştu...

Bir ay; lakin altmış Günden beri, Evinden dışarı çıkmaya tenezzül bile etmemişti, Demetrius. Buna sebep olan şey, Harbiye genel müdürü Poo tarafından, Zedllin harp okulundan gereksiz bir sebep yüzünden atılmasıydı...
Harbiyeden Atılmasının sebebi, Seçmiş olduğu Hükümet karşıtı rejim ve Devrimcilere katılmak istemeseydi; lakin, Bu sebep ile atılan tek kişi Demetrius değildi. Aynı şekilde En yakın dostu olan Freddie de Aynı sebepten atılmış, Sonrasında ise Ailevi nedenler yüzünden Başka bir adaya taşınmıştı. Demetriusun Derin bir bunalıma girmesi Bilhassa, kendisine göre inzivaya çekilmesinin başka bir sebebi de buydu...


25 metrekarelik bir oda, Sade eşyalarla döşenmiş. Sonsuz gökyüzünün özgür rengine boyanmış Duvarlar ve Bu renge uymayan Siyah bir gardrop. Külleri temizlenmemiş küçük bir şöminenin karşısında duran Mavi, küçük bir yatak...
Fazla uzak olmayan East Blue Denizinin Keskin kokusu, Sararmış perdeyi havalandırıp içeri yavaş yavaş doluyordu...

Demetrius Denizin keskin kokusunu içine çektiği anda yatağından usulca kalkmış, Elini yüzünü yıkamış, Sonrasında ise Alt kata inerek bir şeyler yeme düşüncesiyle evin mutfağına geçmişti...
Buzdolabının küçük kapağını açtığında İçeri göz gezdirmişti. Bulduğu tek şeyin boş bir yoğurt kovası olduğun fark etti Ve Homurdanmaya başladı; "Moruk ! O koca G*tünü kaldır da Pazardan bir şeyler al !" bir kaç saniye boyunca Cevabın gelmesini bekledi; fakat yanıt alamayınca aynı soruyu tekrarladı. Bu sefer tek aldığı cevap, cırtlak sesli kedilerin, Gökyüzüne "Et veriğğğn banağğ !" diye haykırışları olmuştu.

"Moruk ! Sana paza-" Son bir kez daha sorduğu sorusunu yarıda kesmiş Babasının bir iş için başka bir adaya gittiğini hatırlamıştı. Buzdolabında tek bir yiyeceğin olmadığını da biliyordu. Ne yapmalıydı ? Ya açlıktan ölecek, yada Bir hovardalık yapıp dışarı çıkacaktı...

belki de uzun bir bekleyişin ardından dışarı çıkmanın vakti gelmişti. zor olabilirdi İnsanlarla karşılaşmak, ama yemek yemeseydi eğer, ölebilirdi açlıktan. İşte bu yüzden Mutfaktan hızlıca çıktı ve Paltosunu alarak Pazara doğru yola koyuldu...

[Lucky Roo]

Gördünüz mü sevgili okuyucum bizim Demetrius'un yemeği bitmiş. E iki sene dışarı çıkmazsan olacağı budur sevgili İsyankâr genç. Hadi bakalım şimdi tıpış tıpış markete.

Çok saygı değer okuyucu görüyormusun? Yani okuyormusun? Bizim Demetrius kapıdan çıkarken üşümemem için paltosunu da aldı. Acaba benim onu üşüteceğimi düşünüyor olabilir mi? Çok ayıp! Ben hiç öyle şey yapar mıyım? Neyse okuyucum bu kadar gırgır yeter asıl konuma dönüyorum. Paltosunu alıp dışarı ilk adımını atan İsyankâr47 kod adlı Demetrius tabii ki de adımını dışarı atar atmaz yerde duran bir muz kabuğuna basıp yere düşmedi. Hiç öyle basit şeyler olur mu ya benim hikayelerimde? Oldu olacak birde adamı uçurumdan atalım ama ölmesin.

Şimdi burayı dikkatli okuyun sevgili okuyucum! burda  hikayeye önemli bir karakter dahil olacak. Siz bilmiyorsunuz ama bu adam çok garip bir adam.

Bizim Demetrius zaten tek-tük adamın olduğu sokakta yürürken paltosunu lmanın ne kadar akıllıca bir fikir olduğunu anlamıştı. Sokakların neredeyse boş olmasının senebi dee zaten buydu. Hangi akıllı  dışarı çıkar bu havada! neyse efendim İsyankârımız sokakta yürürken bir "Pşşt" sesi duymuştu. O tarafa doğru dönüp baktığında bu sesin kocaman kocaman binalar arasında fazlasıyla sırıtan, eski bir görünümü olan evin kapısının arkasına saklanan bir adamdan geldiğini görecekti. Adamın yüzü görünmüyordu.

[Mr. Demetrius]

Demetrius, evden dışarı adımını attığı an Kışın bile sıcaklıktan kavrulan Zedllin'de gizemli bir şekilde hava soğumaya başlamıştı... Kim bilir Belkide tanrı, Demetrius'un iki ayın ardından evinden çıkmasına sevinmiş Böyle bir şey yapmıştı. Belki biraz zorlasaydı Tanrı, Yeryüzüne gözyaşlarını yollayarak, güzel bir ortam oluşturabilirdi, Demetrius için, Ama yeterdi bu kadarı, Nede olsa biliyordu Egosunun bir anda tavan yapabileceğini...


İlk olarak gizlice bir göz gezdirmişti kapının ardından. Evin etrafında kimsenin olmadığına anlayınca, Askılıkta duran Paltoyu eline almış, Ayakkabısını giyerek Dışarı ilk adımını atmıştı... Kimliğini ifşa etmemek için de Elinde duran paltoyu Üstüne geçirmiş, başını eğerek yürümeye başlamıştı. Bir an önce bu lanet olası Binaların arasından sıyrılıp, Market, yahut pazardan yiyecek bir kaç şey almak istiyordu...

Uzunca bir yürüyüşün ardından, Gökyüzünü delen binaların olduğu küçük bir sokağa varmıştı, Demetrius. Bir kaç kere etrafına bakındı, Tek bir insan bile yoktu burada. Acaba herkes neredeydi ? Yoksa Demetrius'un gelişini duyduklarında bir yerlere mi kaçmışlardı ? Bu sorunun cevabı oldukça basitti; Önemli bir işi olmayan kimse, Bu soğukta dışarı adımını bile atmaya tenezzül etmezdi...

"Pşşt," Kocaman Kocaman binaların arasında yürürken, duyduğu ses Durmasına sebep olmuştu. Sese aldanmayarak Bir adım daha attı; Fakat aynı sesi yine duydu. İlk önce soluna baktı, Kimseyi göremeyince bu sefer sağına baktı. Gördüğü ilk şey Küçük bir evin arkasında saklanan, Yüzü görülmeyen bir adam olmuştu...
"B,benimi çağırdınız ?" Dedi ve endişeli adımlar ile adamın yanına doğru yürümeye başladı...

[Lucky Roo]

Ne oldu? İsyankârdı hani bu adam? İlk duyduğu "pşşt" sesine giden İsyankâr mı olur sayın Anlatıcı bey dediğinizi duyar gibiyim. Yanlız siz durumu bilmiyorsunuz. Sadece okuyun ve eğlenmenize bakın. eğleneceğinizi nerden mi biliyorum? Olanları biliyorum ve bu adamı tanıyorum da ordan biliyorum.

Bizim adam ki ben ona görünümünden ve bazı özel sebeplerden dolayı "Büyük baba" diyeceğim. Demetrius kapıya yaklaştığı anda onu kolundan tutup niçeri doğru çekiyor. Demetrius içeri girdiği anda adam sabnki takip ediliyormuş gibi kapıyo kapatıyor.

Odanın içi zifiri karanlık. hiç bir şey görünmüyor. Adam bildiğin deli. Paranoyak sevgili okuyucularım. Demetriusun kulağına konuşmasına rağmen adam ne dediği zor anlaşılacak kadar fısıltılı konuşuyor.

"Hükumet peşimde. Senden yardım istiyorum. Ama görevini burda anlatamam. Daha demin burda böcek kadar küçük bir denden-mushi öldürdüm beni takip et."

Bu arada Demetrius hala adamın yüzünü görebilmiş değil.

[Mr. Demetrius]

"Pşşt," Kocaman Kocaman binaların arasında yürürken, duyduğu ses Durmasına sebep olmuştu. Sese aldanmayarak Bir adım daha attı; Fakat aynı sesi yine duydu. İlk önce soluna baktı, yine Kimseyi göremeyince sağına baktı. Bu sefer Gördüğü ilk şey Küçük bir evin arkasında saklanan, Yüzü görülmeyen bir adam olmuştu...
"B,benimi çağırdınız ?" Dedi ve endişeli adımlar ile adamın yanına doğru yürümeye başladı...

Genç Adam, Kapının eşiğine geldiğinde, yüzü gözükmeyen adam, Demetrius'u kolundan tutup içeri çekmiş, sonrasında ise Kapıyı izleniyormuş hissi ile hızlıca kapamıştı...
İçerideki son ışık hüzmeside Kapanan kapıyla birlikte kayıplara karıştığında, Oda tamamen karanlığa bürünmüş, Fark edilebilen tek şey Demetrius'un parlayan Metal kemeri haline gelmişti.

Yaşlı adam bir kaç saniye Küçük pencereden etrafı kolaçan etmişti, Sonrasında ise Demetrius'u Kendine çekerek Bir kaç şey fısıldamıştı; "Hükumet peşimde. Senden yardım istiyorum. Ama görevini burada anlatamam. Daha demin burada böcek kadar küçük bir denden-mushi öldürdüm beni takip et." Demetrius'un kulağına fısıldamış olmasına rağmen, Sesi yeni doğmuş bir kedininki gibiydi. Buda Onu, dahada bir anlaşılmaz yapıyordu...

Şimdilik masum görünen bu adamın Hükümet ile ne ilgisi olabilirdi ? Yoksa hepsi büyük bir oyununun gizemli bir parçası mıydı ? Bütün bu soruların Cevabını düşünmeye başlamıştı, Demetrius... "Hayır ! Göründüğü kadarı ile bu adamda Hükümetten nefret ediyor. Belli ki Oda bizim gibi Bu dağınık sistemin değişmesini isteyenlerden. Şimdilik onu dinlemekte fayda var. Eğer vereceği görev ilgimi çekmezse, yoluma eskisi gibi devam ederim..." Bütün bunları düşündükten sonra Kör bir şekilde adamın Karanlık yüzüne yönelerek "Pekala" Dedi ve Düşmemek için Yaşlı Adamın omzundan tutarak, kendisini takip etmeye başladı...

[Lucky Roo]

Demetrius neye bulaştığını bilmiyordu sevgili okuyucum. Emin olun Hikayenin ilerleyen bölümlerinde "Keşke markete gidip peynir, ekmek alsaydım" diyecek.

Şu anda ona henüz ismini bile söylememiş olan adamın omzundan tutmuş götüdüğü yerin neresi olduğunu bile bilmeden onu takip ediyordu. Evin içlerine doğru biraz yürüdükten sonra birden durmuştu adam.Demetrius'a yede buradan sonrasının yerde sürünerek devam edildiğini söyleyip kendi de yere yatmıştı.

Önde garip adam arkada Demetrius daracık bir tünelde ilerliyorlardı şimdi. Tünel hafiften aşşağıya doğruydu ve geri çıkmak oldukça zor olacaktı. Demetrius ve Garip adam ilerledikçe ilerdediler. Yavaş yavaş ışık hafiften ışık ve pis bir koku geliyordu. Bu arada tünele girince adam konuşmaya başlamıştı Buranın güvenli olduğunu düşünüyordu. "Benim adım Pired. hükumet karşıtıyım. West Blue'de çok büyük olaylar başlatacağız. Bizimle gelirsen sen de bu olaylarda yer alırsın."

[Mr. Demetrius]

Demetrius, Halen daha ismini bilmediği bir adamın Omzuna bütün yükünü koymuş, Götürdüğü yerin neresi olduğunu bilmeden, onu takip etmeye başlamıştı... Adam yalan söylüyor olabilirdi. Belkide Bir süre ilerledikten sonra Demetrius'a kalıcı bir darbe indirebilirdi; Lakin gözüktüğü kadarı ile Demetrius, Daha tanımadığı bu yaşlı adama sebepsiz bir şekilde güvenmeye başlamıştı...

Evin içinde en küçük bir ışık kaynağı yoktu, Resmen göz gözü görmemeye başlamıştı. Zifiri karanlığa rağmen, Yaşlı adam evin içinde çok rahat hareket ediyor gibi gözüküyordu...
İkili, Bir süre yürüdükten sonra, İçinden küçük bir miktar ışık geçen, Demetrius'un zar zor geçebileceği Küçük ağızlı bir tünele varmışlardı. Yaşlı adam, Bir kaç saniye Durduktan sonra Kafasını Demetrius'a çevirdi ve kısık sesle konuşmaya başladı; "Bundan sonrasını Sürünerek geçmemiz gerek" Dedi Ve kendini Demetrius ile birlikte yere attı...

Tünelin içinde ilerledikçe, Hafif bir ışık hüzmesi görülmüş ve Pis bir koku yayılmaya başlamıştı. Bu pis koku karşısında, Demetrius, Burnunu Tek eli ile kapayarak tepki vermişti; Lakin adam Kokudan rahatsız olmamışsa gerek, Hiç bir şey yapmadı ve Tünelde ilerlemeye devam etti...
Adam, bir süre Daha Süründükten sonra Buranın güvenli olduğunu düşünerek Konuşmaya başlamıştı; "Benim adım Pired, Hükümet Karşıtıyım. West Blue'de akla hayala sığmayacak olaylar başlatacağız, Bizimle gelirsen sende bu olaylarda yer alırsın."

Demetrius'un Yıllardan beri beklediği soru nihayetinde gelmişti, Bu soru karşısında gözleri fal taşı gibi açılmış, Bir kaç saniye Adama boş boş baktıktan sonra Kısık sesle Konuşmaya başlamıştı...
"Pired Bey, West Blue'de ne gibi olaylar başlatmayı düşünüyorsunuz ? Hükümet Ve Devrimciler ile ne gibi bir bağınız bulunuyor ? Her şeyi anlatmanızı rica ediyorum. Ayrıca Neden beni seçtiniz ? Bu arada ismim Demetrius, Memnun oldum."

[Lucky Roo]

Pired Demetrius'un soru bombardımanı karşısında sadece içinden "Demek Demetrius ha?" diye geçirip daracı tünelde ilerlemeye devam ediyor.

Biraz sonra tünel bitiyor ve aşağı yukarı bi vinsan boyu olan bir vyerden aişağı atlıyorlar. Şimdi sevgili okuyucu geldik için en garip tarafına. İsyankâr47 Demetrius ve Garip Adam Pired'in geldiği bu yer var ya; Bildiğin yerden atık ve pis sular geçen, çok kötü kokan ve içinde türlü türlü haşeratın yaşadığı kanalizasyon.

Sevgili okuyucu elbette ki Burada olmanın iyi yanları da vardı. Mesela atık adamı görebiliyordu Demetrius. Gerçi adamı görmek iyi bir şey mi kötü bir şey mi karar veremiyorum sevgili okuyucum. Tövbe bismillah adam evlat olsa sevilmez. Tamam adamın tipini bırakıp hikayeme dönüyorum.

O daracık tünelden indiklerinde adam tüneli göstererek konuşmaya başlıyor. "O tüneli kazmam tam altı ayımı aldı. Hergün beni kontrole gelen Denizcileri ve bana gönderdikleri minik deden-mushi leri saymıyorum bile! Devrimciler derken ne dediğini anlamadım ama seni seçmemin nedeni o anda sokaktan sadece senin geçmendi. Zaten daha önce çağırdığım herkes de benim deli olduğumu söylüyordu. Ne yapmak istediğime gelince; bu ülkenin yöneticisinin evinin tuvaletinden çıkıp onları ele geçireceğim."

Pired:

[Mr. Demetrius]

Yaşlı adam Pired, Demetrius'un soru yağmuru karşısında tek bir cevap dahi vermemiş, İçinden "Demek Demetrius ha ?" diye geçirip Tünelde ilerlemeye devam etmişti...

Pired iyice daralan tünelin sonunda durdu Ve Kafasını 90 Derece döndürerek Normal bir ses tonuyla konuşmaya başladı; "Tünel burada bitiyor, Aşağı inmemiz gerek." Dedi ve insan boyunda olan bir delikten Hızlıca aşağı atladı. Demetrius, Pired'in ardından Yere adımını atar atmaz, İndikleri yerin Kanalizasyondan farkı olmadığını anlamıştı; Yerden atık ve pis sular Geçiyor, Etrafta türlü türlü haşaratlar dolaşıyordu...

vebalı farelerin Bulunduğu bir kanalizasyonda durmanın, iyi bir yanı da vardı. Örneğin, Yaşlı adam pired, Göstermediği yüzünü bir anda açığa çıkarmıştı; Lakin Pired'in Upuzun ve pislik dolu saçlarını, yüzünü kaplayan ve Birbirine dolanmış siyah sakallarını görmenin, iyi bir şey olup olmadığını bilemiyordu Demetrius...

Pired, Derin bir nefes aldı ve Eli ile geçtiği tüneli işaret ederek konuşmaya başladı; "Gördüğün tüneli kazmak Tam olarak 6 ayımı aldı. Her gün beni kontrole gelen denizcileri ve Gönderdikleri Bebek Den Den mushi'leri saymıyorum bile (!) Seni seçmemin nedeni ise, O anda sokakta sadece senin geçiyor olmandı. Zaten aha önce çağırdığım herkes benim deli olduğumu düşünüyordu. Planıma gelirsek; Ülkenin Yöneticisini Evinin tuvaletinden çıkarak Ele geçireceğim !"

Demetrius'un yaşlı adamın planı karşısında sadece "Gerçekten mi ? Ülkeyi tuvaletten mi fethedeceksin ?" Deme cürettinde bulunmuştu (!) Bir kaç saniye Beklemişti Demetrius, Çok derin bir nefes aldı ve Konuşmaya başladı "İlk olarak şunu söylemem gerek bayım, Bu söylediklerinizi kim duysa deli olduğunuzu düşünür; Lakin iyi bir fikre benziyor. Bir kaç husus dışında... Evin tuvaletinden çıkarak Yöneticiyi nasıl ele geçirmeyi planlıyorsunuz ? Hele ki tek başınıza ! Yanınızda bir tek ben varım, Oda kesin değil. Ayrıca Yöneticiyi ele geçirdiğiniz vakit Ne yapacaksınız ? Muhafızlar yahut korumalar sizi bulamaz mı ? Eninde sonunda ölüm vaktiniz gelecek. Ayrıca, Hükümetten Neden nefret ettiğinizi Ve Planın her detayını öğrenmek istiyorum. Karşınızda Küçük bir çocuk değil, Bir işe kolay kolay girmeyen yetişkin bir insan duruyor. Ayrıca Sorumu Cevapla mamanızı istemiyorum, Her şeyi detaylıca anlatın..."

[Lucky Roo]

Genç okuyucular Acaba diyorum annesi bu Demetrius'atanımadığı insanlara güvenmemeyi öğretmemişmiydi? Zira demetrius bu tanımadığı ve çok garip görünüşlü adamın söylediklerine hemen inanmıştı. Üstelik adamın planı da çok saçmaydı.

Bir kere sen o tuvaletten nasıl çıkacaksın? Daha o geldiğin deliğe zor sığıyorsun? Ama yok sevgili okuyucu yok... Gençlerimiz artık hiç bir şeyi sorgulamadan herkese inanır olmuş...

Neyse ya banane sevgili çok saygı değer okuyucularım ben size hikayemi anlatıp devam edeyim. Daha sırada çok hikaye var.

Demetrius'un soru yağmuruna tuttuğu Pired üç, dört saniye yukarı bakarak öylece düşünmüştü. Kafasından birşeyler geçiriyordu. Düşünmesini bitirince de sağı solu kontrol ederek. Çok ciddi bir şekilde "Gel benle! İzleniyoruz!" dedi ve Demetrius'un arkasına doğru yürümeye başladı.

[Mr. Demetrius]

Sorular, Sorular, Sorular... Demetrius'un Dillere döktüpü bütün sorular havada asılı kalmıştı. Pired, Gelen sorularrı olağan gücüyle geçiştiriyor, Bazende Akla hayale sığmayacak cevaplar veriyordu. Ama bilmiyordu, Demetrius Onu bir anda bırakıp gidebilirdi. Hatta Hükümete, Pired tarafından kazılan tünelin varlığından bile bahsedebilirdi...

Pired, gelen sorunun yanıtını bulmak için çabalarken, Bir yandan da yukarıya doğru Bir şeyler düşünüyor gibi bakmıştı. Derin derin düşündükten sonra, alelacele Bir sağına birde soluna baktı. Yeterince tatmin olamayınca, Etrafını bir kez daha kontrol etme gereğinde bulundu. Hemen ardından ise "Gel benle, İzleniyoruz !" diye Demetrius'un kulağına fısıldamış, Arkasına bakmadan koşmaya başlamıştı.

Kanalizasyon faresi Pired, bu konuda, gerçekten ciddi miydi ? İlk önce, Ülkeyi Tuvaletten fethetme planlarını ortaya dökmüştü, sonrasında ise Plan'ını  uygulamaya koyarak 6 ay boyunca bir kanalizasyon tüneli kazmıştı...
 Her şey Kağıt üzerinde muhteşem olsada, Tüneli sürünerek zar zor geçen bir insan, Küçük bir tuvalet deliğinden hiç geçemezdi. bu yüzden inanmıyordu, Planın gerçekleşme olasılığına. İşte bu yüzden, İnanmıyordu bu plan'ın gerçekliğine...

Biraz düşündü Demetrius, Eğer bu deli herif'in yolunda giderse, küçük bir ihtimal ile planları başarılı olabilirdi. Nihayet kararını verdi ve; "Pekala, Seni takip edeceğim; fakat nereye gideceğimizi ve ne yapacağımızı söylemeni istiyorum." Dedikten sonra, Pired'in arkasından doğru hızlıca koşmaya başladı...

[Lucky Roo]

karakterini anlatan en iyi parça:

Ey Demetrius! Ey Demetrius! N'olur duy bizi. Artık gitme şu delinin peşinden gitme! Biliyorum sevgili okuyucum Demetrius beni duyamaz. Duysa bile benim dediğimi yapmaz. Zaten yaparsa ben işsiz kalırım. Aman Allah'ım vazgeçtim İsyankar47 Demetrius sakın benim dediğimi yapma Garip adam Pired ile çok güzel bir ikili oldunuz böyle devam et.

Neyse benim yine gevezeliğim tuttu sevgili okuyucu ben en iyisi anlatmaya devam edeyim. Durum yine evden çıkmadan önceki gibiydi. Pired önde Demetrius arkada gidiyorlardı. Ama nereye? Önemli olan soru buydu. Acaba bu yaşlı adam bizim saf Demetrius'umuzu nereye götürüyordu.

Biraz daha yürüdekten sonra bir verdivenden yukarı tımanmaaya başlamışlardı. Kanalizasyon kapağını açan ve önce dışarı çıkan da Pired olmuştu. Demetrius dışarı çıktığında buranın Pired'in evinin hemen önü olduğunu görecekti. Sokak hala boştu. Sadece çok uzaktan onları izleyen bir silüet vardı ama Demetrius bunu fark edemezdi.

[Mr. Demetrius]

OOC: Kurguyu aksatmadan para kazanmak istiyorum, Umarım yardımcı olursunuz bu konuda.

Ic:
Biraz düşündü Demetrius, Eğer bu deli herif'in yolunda giderse, küçük bir ihtimal ile planları'nın başarılı olabileceğine karar kıldı ve; "Pekala, Seni takip edeceğim; fakat nereye gideceğimizi ve ne yapacağımızı söylemeni istiyorum." Dedikten sonra, Pired'in arkasından doğru hızlıca koşmaya başladı...

Genç adam, içindeki duyguları ne zaman anlatmaya başlasa, Pired Her seferinde, Kediden kaçan Korkak bir fare gibi koşuşturmaya başlıyordu. Sorulan her soruya cevap vermemesi ise Muammadan başka bir şey değildi. Zaten, Altı aydan beri Kanalizasyonda yaşayan bir insanın, Sosyal ve arkadaş canlısı olması beklenemezdi...

Genç adam, Cevabın gelmeyeceğini bile bile bir soru daha yöneltti Pired'e "Cevap vereceksin umarım ? Her an buradan çekip gidebileceğimi biliyorsundur..." Dedi; Fakat tahmin ettiği gibi, bir yanıt bile alamadı. insanları umursamamanın, Kanalizasyonda yaşamasının getirilerinden biri olabileceğini düşündü Demetrius. En iyisinin bir daha soru sormamak olduğunu anladı ve Pired'in peşinden koşmaya devam etti...

Uzunca bir yürüyüşten sonra, Pired uzun ve paslı bir merdivenin yanına vardı ve Demetrius'un da gelmesini söyleyerek Tırmanmaya başladı. Büyük ve ağır olan Kanalizasyon kapağını zorlanmadan açıp Dışarı çıkmıştı, Pired. Hemen ardından ise Demetrius, Yeryüzüne çıkmanın sevincini yaşamıştı...

Dışarı adımını attığı an, ne kadar pis koktuğunu fark etmişti, Demetrius. üstündeki kokuya aldırmayarak, Etrafını bir çırpıda kontrol etmişti. Kafasını Sokağın girişine doğru çevirdiği anda, gördüğü tek şey, Pired'in küçük evi olmuştu. Bir kaç saniye duraksamıştı Demetrius, Önce insanlar tarafından yakalanma endişesiyle dolup taştı içi; Fakat bir kaç saniye daha kontrol edince etrafı, Sokakta kimsenin olmadığını anlamasıyla beraber, İçindeki ufak endişede bir anda kayboldu...

Demetrius, Türlü türlü haşerelerin yaşadığı kanalizasyondan kurtulmanın sevinciyle, Pired'i büyük bir soru yağmuruna tutmuştu. Bu sefer Sorularını cevaplamasa idi Pired, Çekip gidecekti Demetrius. Belki Peynir ekmek alacaktı marketten. Belki de Sıkıcı ev inzivasına devam edecekti... "Şimdi ne yapacağız ? Bir daha seninle ne zaman görüşebileceğim ? Planı ne zaman uygulamaya koyacaksın ? Yapmam gereken bir şey var mı ? Bu sefer elimden kurtulamayacaksın, Sorularımı teker teker yanıtlamanı istiyorum !"

[Lucky Roo]

Demetrius Pired'i yine soru yağmuruna tutuyordu. Pired ise Bir şeylerden şüphelenmiş olacak ki yine dikkatlice etrafına bakıyordu. Yav anlasana be Demtrius adam seni kandırıyor. Belide kandırmıyordur tabikide çünkü adam yine bir şeyleri görmüş gibi çok dikkatli davranıyor. Hatta ayğıyla yerde olan bir şeyi eziyor. Sonrada ayağını yezdiği yerden kaldırmadan ayağını göstererek "Tamam sorularının hepsini cevaplayacağım ama burada olmaz bak minik den den mushi. İzleniyoruz." deyip ayağıyla ezdiği şeyin ne olduğunu göstermeden Demetrius'u Çevirip sırtından iteklemeye başlamıştı.

Demetrius'u sırtında iterek yürüyen Pired Etrafa biraz baktıktan sonra en güvenli yer olarak gördüğü bir çöp konteynırının içine hem onu hem de kendini tıkıyor. Çöpğ konteynırının kapağını kapattıktan sonra içini de iyice gözden geçirdikten sonra güvenli olduğuna karar veripb konuşmaya başlıyor. "Şimdi ortalığın biraz yatışmasını bekleyip harekete geçeceğiz. Ne sen beni bir daha göreceksin ne ben seni. Bu akşam harekete geçeriz yapacağın şey..." Garip adam pired Demetrius'a bu cümleleri kurarken Uzaklardan onları izleyen adam da git gide onların yanına yaklaşıyordu. Yaklaştı, yaklaştı, Yaklaştı. Ve en sonunda Pired son cümlesini tamlayamadan konteyırın kapağını açtı ve "Burada neler oluyor bakalım?"dedi ve sonra Demetrius'a bakarak "Sende kimsin?" diye sordu.

gelen kişi:

[Mr. Demetrius]

Atalarımız ne demiş, "Doğmayan bebeğe don biçilmez..."

Yere bir kaç saniye boyunca baktı, Ayağı ile küçük bir şey eziyor gibi gözüküyordu. takındığı yapmacık surat ifadesinden belli oluyordu her şey; lakin bir süre sonra Belli etmeden ezdiği şeyi ileriye attı ve hiç bir şey yokmuş gibi konuşmaya başladı; "Tamam sorularının hepsini cevaplayacağım ama burada olmaz, bak minik den den mushi ! İzleniyoruz." Dedi ve Demetrius'u olağan gücü ile itelemeye başladı.

Bir süre Demetrius'u iteleyerek eşlik etti Pired. sonrasında ise çöp kutusunun en güvenli yer olabileceğini düşündü ve İlk önce Demetrius'u, sonrasında ise kendisini tıktı buraya. çöp kutusunun kapağını kapattıktan sonra endişeli bir yüz ifadesi ile kapağı  aralayarak göz ucuyla dışarıya, etrafı kontrol edermişçesine baktı.
eli ile kaldırdığı kapağı tekrardan kapadı ve Demetrius'un karanlıkta parlayan yüzüne doğru dönerek konuşmaya başladı; "Şimdi ortalığın biraz yatışmasını bekleyip harekete geçeceğiz. Ne sen beni bir daha göreceksin ne ben seni. Bu akşam harekete geçeriz yapacağın şey..."

Garip pired, belkide son cümlelerini aktarırken, uzaktan gelen kişi Çöp kutusuna doğru yaklaştı, yaklaştı, yaklaştı ve Bunun sonucunda yaşlı adam pired cümlesini tamamlayamadan, konteynır'ın kapağını hızlıca açtı; "Burada neler oluyor bakalım?" dedi ve Demetrius'a bakarak "Sen de kimsin ?" diye sordu...

Genç Demetrius, Güzel kızın sorduğu soru karşısında endişeye kapıldı ve bir şeyler geveledikten sonra mantıklı bir şekilde konuşmaya başladı; "Ben mi ? ben hiç kimseyim... ben kopuk, serseri, avareyim. Ben bir vagon, bir şarap şişesiyim. Ve bana fazla yaklaşırsan bir ustura olurum..." Dedi ve bir kaç saniye boyunca kızın yüzündeki ciddi ifadeye şahit olduktan sonra "Ehh, şaka şaka. Ben Demetrius, memnun oldum. Sizin isminiz nedir, efendim ?" diye sordu ve elini selamlaşmak için uzattı...

[Lucky Roo]

Demetrius saçmalamayı kesince garip adam Pired hayal kırıklığı ve Panik ile söze atıldı. "Gene mi sen! lanet olsun yine beni yakaladın! kaçacak yerim kalmadı teslim oluyorum. Ama bu adamın bir suçu yok. onu bu işe ben bulaştırdım. Onu bırak."

Kız önce demetrius'un elini sıkıp onu çöp konteynırından çıkartmış ve "Lütfen burada dururmusunuz ben birazdan geliceğim" deyip gülümseyerek teşekkür etmişti. Sonrada Pired'in yanına gidip onun da ordan çıkmasına kibarca yardım etmiş ve konuşmaya başlamıştı. "Of yaşlı adam ya baya kirlenmişsin! Hadi önce banyo yap seni sonra tutuklarım."

Daha sonra kadın Demetrius'adönüp tekrar elini sıkıp Merhaba, benim adım Miyo. Miyo ifger. Yaşlı adam Pired-san'ile ilgilendiğiniz için teşekkürler. O sanırım yaşadığı bir olay yüzünden bu hale gelmiş. Aslında söylediği bzı şeylerde doğruluk payı olsa da çok çok aceleci davranıyor ve davamızı sokaktan geçen herkese anlatmanın derdinde. sırf bu yüzden üstlerim onu aramıza almıyor. Bende bu denizci şapkasını o kendini mutlu hissetsin diye takıyorum. Her gün gelip onu tutukluyorum ve sonrada bilerek elimden kaçırıyorum. Çok mutlu oluyor öyle yapınca."

Anladınız mı sevgili okuyucum? Bu gelen kız gerçek bir devrimci ve hhiç tanımadığı bu yaşlı kaçığı mutlu etmek için çok uğraşıyor... Güzlerim mi doldu lan benim? Yanlış anlamyın önümde soğan var da.

"Siz de onun laflarına inanıp dediğini yaptığınıza göre onun ve bizim gibi bu dünyada bir şeylerin değişmesi gerektiğini mi düşüüyorsunuz? eğer öyleyse karargâmıza gelmeye ne dersiniz?" Sonra aniden kadının yüzü çok kormuş gibi bir ifade alıyor. "Y... Yoksa siz... Pired-san'ın bir akrabası mısınız? Kahretsin kuruluşumuz hakkında çok fazla şey anlattım! Lütfen beni ve benim anlattıklarımı unutun"

Aynen öyle geri zekalı! Senin de Pired'den bir farkın yok mal! Adama herşeyi anlattın. Şimdi Demetrius denizcilere gidip herşeyi anlatsın da gör!

[Mr. Demetrius]

Miyo, Pired-San ile olan konuşmasını bitirdiği vakit, Demetrius'un yanına geldi. Elini tekrardan sıktı ve sakin bir şekilde konuşmaya başladı; "Merhaba, benim adım Miyo, Miyo ifger. Yaşlı adam Pired-san'ile ilgilendiğiniz için teşekkürler. O sanırım yaşadığı bir olay yüzünden bu hale gelmiş. Bende bu denizci şapkasını o kendini mutlu hissetsin diye takıyorum. Her gün gelip onu tutukluyorum ve sonrada bilerek elimden kaçırıyorum, Çok mutlu oluyor öyle yapınca..."

Miyo ifger, gerçek bir devrimciydi ve tanımadığı Pired-san'ı mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. hem İnsanlığın ölmemiş olduğunun bir kanıtı, hemde Miyo İfger'in iyi kalpliliği'nin bir göstergesiydi bu olay. Demetrius'un Genç kıza güvenmesinin sebeplerinden biride bu İyi Kalpliliği olacaktı.

Miyo, acıklı konuşmasını nihayetinde bitirmişti. Önce etrafını göz ucuyla kolaçan etti, sonrada Demetrius'un Kızarmış yüzüne doğru bakarak konuşmaya başladı; "Siz de onun laflarına inanıp, dediğini yaptığınıza göre onun ve bizim gibi bu dünyada bir şeylerin değişmesi gerektiğini mi düşünüyorsunuz? eğer öyleyse karargâhımıza gelmeye ne dersiniz?" Dediği anda yüzündeki samimi ifadenin yerini, Endişeli bir surat ifadesi almıştı. Sanki bir şeyler ters gidiyormuş gibi konuşmasına devam etti; "Y... Yoksa siz... Pired-san'ın bir akrabası mısınız? Kahretsin kuruluşumuz hakkında çok fazla şey anlattım! Lütfen beni ve benim anlattıklarımı unutun"

Demetrius, bu soru karşısında ne yapacağını bilemedi. nede olsa onca yıldır beklediği sözleri karşısındaki güzel yüzlü kız anlatmıştı. Kızın güzel yüzüne bakınca, Birden bire yüzü kızarmıştı Demetrius'un. Kendini cennetin uçsuz bucaksız kıyılarında Dalgalanan bulutlar gibi hissediyordu. İlk görüşte aşk denirdi bu güzel duyguya. Demetrius da Yakalanmıştı Bu tarif edilemeyen Duyguya...

Vakti değildi romantikliğin, şunun şurasında ciddi bir şeyler anlatıyordu genç kız. Yaşadığı duyguları bir yana bırakıp konuşmaya başladı Demetrius; "H-Hayır, ben Pired'in akrabası değilim. Ayrıca, bu davayı çoktandır kendi başıma yürütmekteyim; Fakat resmi Devrimci organizasyonu ile karşılaşma şansım olmadı. Hatta bu yüzden Harp Akademisinden bile atıldım. Diğer bir deyiş ile evet, Sizinle karargaha gelmeyi kabul ediyorum."

Mutlu son peri masallarında olur derler, ama yanılırlar. Demetrius Mutlu bir sonun başlangıcını'nın tamda ortasındaydı şuan...

[Lucky Roo]

Sizce de Demetrius bir yerde hata yapmıyor mu sevgili okuyucum? Deli adam Pired'in de sözlerine çok kolay inanmamış mıydı? Birde isyankar olacak be bu. Senin lakabını değiştiriyorum Demetrius. Bundan sonra sana İsyankâr47 demeyeceğim. Artık senin adın "Kuzu Kuzu Demetrius" olacak. Evet bu sanırım daha iyi oldu. Yada neyse yav banane ben hikayemi anlatıp geçeyim nasıl olsa hikayede yaşayan o.

Miyo bizim kuzunun sözlerinden sonra baya rahatlamış ve eliyle sus işareti yaparak "Hadi o duştan çıkmadan gidelim beni atlatmış olsun." demişti. Tabi. Bunlar Pired'i düşünüyormuş gibi yapıyor ya sevgili okuyucum. Aslında Pired duştan çıkıp da Demetrius'u göremeyince "Benim yüzümden onu yakaladılar" diye ne kadar üzüldüklerinden haberleri yok.

Miyo ile Demetrius yürüyorlardı. bu sahne size tanıdık gelecek eminim ama Miyo öndeyürüyor bizim Kuzu Kuzu Demetrius ise onu arkadan takip ediyordu. Kadın onu ara sokakları gezdire, gezdire götürüyordu. En sonunda da bir çıkmaz sokakta durmuşlardı.

[Mr. Demetrius]

Miyo, endişelenecek bir şey olmadığını anlayınca bir oh çekti. Eli ile sus işareti yaptı ve; "Hadi o duştan çıkmadan gidelim beni atlatmış olsun." dedikten sonra, Demetrius'a kendisini takip etmesini söyledi. Peh ! Görende miyo'yu iyi bir insan sanırdı. Aslında iyi bir insan olduğu doğruydu ama, Pired'in duştan çıkıp da Demetrius'u göremeyince "Benim yüzümden onu yakaladılar" diye ne kadar üzüleceğini tahmin bile edememişti.

Miyo ifger önde yürüyor, arkasından ise Demetrius ona eşlik ediyordu. Öyle görünüyordu ki genç kız, elinden geldiği kadarı ile yolu uzatmıştı. Hatta öyle ki Demetrius'un gözünde, Miyo ifger, Geçtikleri sokaklardan tekrar tekrar geçmekte ısrarcı gibi gözüktüğünü düşünüyordu...

Bir süre daha yürüdükten sonra genç kız, 3 bir yanı duvarlarla örtülmüş Çıkmaz bir sokağa varmıştı. Etrafı göz ucuyla da kontrol ettikten sonra, Sokağın içine doğru iyice yürümüştü.
Demetrius, Karargaha gizli bir girişten girildiğini anlamamış olsa ki "Neden burada durduk ?" gibi saçma bir soru sorduktan sonra, Genç kızın peşinden ilerlemeye devam etmişti.

[Lucky Roo]

Siz de fark ettiniz mi sevgili okuyucum? Bu hikayenin kahramanı olan Demetruis'u kimse takmıyor. Önce deli adam Pired şimdi de Devrimci Miyo, Demetrius'un sorularını pek takmıyor. Sadece ne yapacak ise onu yapmaya devam ediyor.

Miyo ne mi yapıyor? Bilmem. Yani aslında biliyorum ama sizi meraklandırmayı sevdiğim için söylemem. Önce yerden neredeyse görünmeyecek bir ip parçası alıyor. Yaklaşık üç yada dört santimetre olan bu ip parçasının yarısı burada ki ahşap kapının altından içeriye gidiyor. Miyo ipi eline alınca da kapı açılıyor. Kapı açanlar ise dışarıdan bakınca yeni evlenmiş gibi görünen genç bir çift. Onlar bizimkilere "Buyrun?" diye sorunca bizim Miyo'da "Çok güzel kumaşlarım var almaz mısınız?" diye karşılık veriyor. Çift ise "Bizim ihtiyacımız yok. Siz en iyisi karşı komşuya gidin." diyerek kapıyı ikilinin suratına çarpıyor.

Miyo ise Az önce aldığı iplik parçasını yeniden aynı yere yerleşriyor ve Demetrius'a gel işareti byaparak Az önce geçtikleri arka sokaklardan birine dalıyor. Fakat bu sefer en dikkat çekici olan şey demin duvar gibi görünen yerin şimdi küçük ahşap bir kapı görünümünde olması oluyor.

Miyo kapıyı üç kez melodi gibi tıklatınca içerden yaşlı bir teyze sesi geliyor. "Kimsiniz" Miyo bu sefer de yaşlı teyzeye "Beni komşularınız gönderdi teyze. Kumaş satıyorum." diyince kapı birden kendi kendine açılıyor. Dışardan bakınca içerisi zifiki karanlık gibi gözüksede içeri girip kapıyı kapatınca Etraf birden aydınlanıyor ve buranın aslında bir denizci kararg^hında çok da fakının olmadığı görünüyor. Tek fark beyaz yerine yeşil renkler.

Onlar içeriye girdikleri anda da emen yanlarında iki tane alaycı tip beliyor. "Ne oldu niye erken geldin Miyo? Yoksa o deli adam ölmüşmüydi? Ppappappa. Ayrıca o da kim?" tabikide bu o diye sordukları bizim kuzu kuzu Demetrius idi.

[Mr. Demetrius]

Miyo, Kapıyı üç kez melodi kıvamında tıklaması, Ayak sesleriyle beraber yaşlı bir kadının "Buyurun ?" demesiyle son buldu. Miyo sorulan soru karşısında, kapı eşiğinden bakan teyzeye "Beni komşularınız gönderdi teyze, Kumaş satıyorum" cevabını verir vermez kapı kendiliğinden açıldı.

Demetrius' Evin içine dışarıdan bakınca zifiri karanlıktan başka hiç bir şey göremedi. Bu yüzden, içeriye Miyo'dan sonra ayak bastı. İçeri girmesiyle de beraber her yeri dolduran yeşil renkler, Zifiri karanlığı gerisinde bırakan ışık parıltıları ve yerinde duramayan bir çok insan ile karşılaştı. Burası mıydı Devrimcilerin karargahı ? Doğruyu söylemek gerekirse Devrimciden çok, Bir denizci karargahına benziyordu. hatta Tek farkı Beyaz yerine yeşil renkler kullanılmasıydı. Fakat neye benzediği umurunda değildi Demetrius'un. Bir an önce devrimcilerle birer birer tanışıp, aralarına katılmak istiyordu.

Demetrius ile Miyo içeriye adımını atar atmaz, Yanlarına iki alaycı bir tip belirmişti. Hatta Miyo'ya nefes alma fırsatı vermeden konuşmaya başlamışlardı; "Ne oldu niye erken geldin Miyo? Yoksa o deli adam öldü mü ? Ayrıca yanında ki de kim !?"
Bu soru karşısında Miyo cevap vermeyecek gibi gözüküyordu. Eh, işin başa düştüğünü anladı ve Konuşmaya başladı; "Hayır, Yaşlı herif ölmedi, turp gibi. Ayrıca adımda Demetrius, memnun oldum"

[Lucky Roo]

Demetrius acaba kendini tanıtırken biraz acele mi etmişti okuyum nha ne dersiniz? Miyo zaten bu soruları Demetrius'u onların diline düşürmeden yanıtlıyacaktı. Ama o böyle atılınca karşısındaki gençlerin de zaten gıcık olan gülümseme iyice çirkinleşerek ikisi bir ağızdan konuşmaya başladı bu sırada Miyo'nun da yüzünde "Eyvah ne yaptım ben!" bakışı vardı. "Ppappappa... Sen o deliyi nerden tanıyorsun... Ppappappa. Doğru söyle! Ona inandın değil mi? Ppappa... Ayrıca ne kadar da pis kokuyorsun sen böyle. Ppappappa"

Demetrius ile yeterince dalga geçtiğini düşüünen adamlardan biri Miyo'ya dönerek "Hey peki bunun burda ne işi var? " diye soruyor. Sonra yüzünü en azından şuankinden biraz daha ciddi hale getirerek "Yoksa ona bizim ne olduğumuzu söyledin mi?" diyor. Miyo'da üzgün bir ifadeyle karşılık veriyor. "Şeyy... Ama o bizim gibi düşünüyor... Bize yararlı olabilir diye-" burada Miyo'nun laflarını kesen adam tek kaşını kaldırarak "Sen herkese öyle demiyor musun? Geçen sefer az daha yakalanıyorduk senin yüzünden. Ayrıca sana kalsa sen o deliyi de aramıza katacaktın."

Bütün bu alaylara ve fırçalara dayanamayan bizim temiz kalpli kızımız Miyo "Demetrius-san önce bir duş almalısınız daha sonra diğer askerlerle tanışırsınız." diyerek Demetrius'u yarı iterek üst kata çıkartıyor.

Üst kat alt katın aksine bir karagâhtan çok bir otel koridoruna benziyor. Biraz daha yürüdükten sonra odaların birinin önünde duruyorlar ve Miyo cebinden çıkardığı anahtarları Demetrius'a verip "şimdilik benim odamda duş alabilirsiniz. Benim halletmem gereken bir kaç reski iş var. Gelince sizin resmi kaydınızı yapıp size de bir oda ayarlarız" diyerek Demetrius'u odanın kapısında bırakıyor.

Odanın iç duvarları Tıpkı bu otel katının duvarlarının rengi gibi çingene pembesi. Ortada toplu halde duran tamamen gri ve beyaz tonlarda olan yatak ve yatak takımı var. bir koca gardirop, üç küçük çekmeceli dolap ve bir masamevcut. Banyo ise çok küçük bir yer, yerler taştan ve bir duş var.

[Mr. Demetrius]

Demetrius, Kendini tanıtmakta aceleci davrandığı gibi, Lafı Miyo'nun ağzından almış, Önlerinde duran adamların sözünü kesmişti. lafa böyle atılınca Demetrius, karşılarında ki Gençlerin de yüzünde ki Gıcık ifade dahada çirkinleşerek Hep bir ağızdan konuşmaya başlamışlardı; "Sen o deliyi nereden tanıyorsun ? Ayrıca ne kadarda pis kokuyorsun sen böyle, Ppaapapapa !"

Demetrius ile yeterince dalga geçmişti bu iki genç. Hatta bu kadarın fazla olduğunu düşündüler ve Miyo ya dönerek; "Hey peki bu herifin burada ne işi var ? " Diye sordular. Sonra yüzünü Eskisinden daha ciddi hale getirerek "Yoksa bu herife bizim hakkımızda bilgimi verdin ?" Dedi ve Ciddiyetini koruyarak Miyo'dan gelecek cevabı beklemeye başladı. Miyo ise Ciddiyet ile sorulan bu soruya, Endişeli bir şekilde "Şeeeey, ama o bizim gibi düşünüyor ! Bize yararı olabileceğini düş-" cevabını verdi ve başını hemen öne eğdi.

Miyo'nun bu sözlerini duyan bir adam ise Tek kaşını kaldırarak "Sen herkese öyle demiyor musun? Geçen sefer az daha yakalanıyorduk, senin yüzünden. Ayrıca sana kalsa sen o deliyi de aramıza alacaktın !" Diyerek Miyo'nun üzüntüsünü bir kat daha arttırmıştı. Neydi bütün bu hakaretler ? Sanki İsteyen elemandı Demetrius. Bu iğnelemeler onun dahada zoruna gitti Ve Kendisine atılan laflara karşı "Benim hakkımda Bir sorun mu var ? Bir devrimci olmasaydım, Buraya davet edilmeyi bile değil, sizin aranıza girmeyi hayal bile etmezdim." cevabını verdi.

Demetrius'a ve kendisine gelen alay ve fırçalara dayanamayan Miyo İfger "Demetrius bey, Önce bir duş almalısınız. Sonra sizi diğer askerler ile tanıştırırım." Diyerek Demetrius'u yarı iterek üst kata çıkarmıştı. Belki de Duş, gelen fırçalamaları unutturacak, Demetrius'un stresini üstünden çekip alacaktı.

Üst kata çıktığında Demetrius, Buranın bir karargahtan çok Küçük bir otel koridoruna benzediğini fark etmişti. Miyo ve arkasından Demetrius, biraz daha yürüdükten sonra küçük bir oda kapısının önünde durdular. Miyo Belindeki kemerden odanın anahtarını çıkarttı ve Demetriusa uzatarak; "Şimdilik benim odamda duş alabilirsiniz, Benim halletmem gereken bir kaç iş var. Gelince sizin kaydınızı yapıp bir oda ayarlarız." Dedi ve Alt kata inerek Demetrius'u duş ile baş başa bıraktı.

Demetrius Miyo'nun verdiği anahtarı Odanın kapı deliğinden soktu ve saat yönünün tersine doğru 2 kere çevirdi; Fakat açamadı. Bu seferde Saat yönüne doğru 2 kere çevirerek Kapının kolunu ileriye doğru itti ve İçeri girerek kapıyı hızlıca kapadı. Hemen ardından da Kapıyı bir kere kilitleyerek Anahtarı kapıda asılı bıraktı. Etrafa hızlıca bir göz attı, Odanın iç cephesi Cırtlak çingene pembesine boyanmıştı. Ortada ise toplu duran Beyaz ve gri bir yatak takımı duruyordu. Kafasını Yatağın hemen başucuna çevirdiğinde ise Büyük bir elbise gardrobu Ve üç küçük çekmeceli bir dolap, Gördüğü ilk şey olmuştu.

Odayı detaylıca kontrol etti Demetrius, Hemen ardından ise Karşıda duran Kapıyı açarak banyoya girdi. Banyo, Olağan standartlardan çok daha küçüktü. Yerler, Cinsi belirsiz bir taştan Yapılmıştı. Banyonun köşesinde ise yere montelenmiş küçük bir duş vardı. Uzun ve siyah paltosunu çıkardı ve yere koydu, Sonrasında ise Kırmızı Badi'sini Ve iç çamaşırlarını çıkartarak Küçük duşun içine girdi. Çeşmeyi açtı ve Sıcak suyun gelmesini bekledi...

[Lucky Roo]

Demetrius Miyo gider gitmez genç kızın odasına girip acilen duş alıyordu. Bu sürede Miyo da dışardaki işlerini halledip odanın kapısına kadar gelmişti. kapıyı tıklattığında Demetrius henüz kurulanıyordu. Miyo da dışardan bağırdı. "benim Demetrius-san Miyoo başvuru formlarınızı getirdim. Çabuk bitirin işinizi de çıkalım."

out: