Hatırladığı İlk Macera [Hagane Kai]

[Akagami]

Serin ve rüzgarlı bir havada, küçük teknesiyle gelmişti bu adaya Hagane. Henüz yola çıkmadan yediği için meyvesini, kontrol edemiyordu henüz. Kıyıya yavaş yavaş yaklaşırken, ustasının söylediği sözler aklında yankılanmaktaydı hala.

  Okçuluk üzerine eğitim aldığı için, bir yay ve birkaç ok almalıydı, karnı da açtı üstelik. Giyecek fazla bir şeyi yoktu. Hastalansa ilacı, yaralansa yara bandı yoktu. Yanına neredeyse hiç bir şey almamıştı yanına, biraz yolluk, bir-iki parça giysi ve bir küçük kayık. 

  Saat sabahın dördüydü, hava daha yeni aydınlanıyordu. Kaldığı adadan geç ayrıldığı için bu saatte anca geliyordu bu adaya. Limanda birkaç ticaret gemisi, bir büyük yük gemisi vardı. Adaya genel olarak bakıldığında denizcilerden bir iz görünmüyordu, ne karargah, ne donanma gemisi...

[Hagane Kai]

Akşam güneşi ve serin rüzgarlar, batarken bir taraftan altın ve izin verirken gümüşün parlamasına Kai baktı ufka. Kaderin kendisi için ne planladığını bilmiyordu, ama güveniyordu. Her zaman güvenirdi Kader'e. Kader onu Tanrı olmak için seçmişti, bu yolda başına ne gelirse gelsin Tanrı olması için olacaktı. Başlangıçta şeytan olması gerekse bile.

Demir bir gümüş tüm heybeti ile aydınlatırken Dünya'yı uzandı ufak kayığa Kai. Yanına paradan başka hiç bir şey almamıştı. Yay ve ok almalıydı, ama beyninin ucundaki dürtü engellemişti onu. Bu yola gücüyle çıkacaktı. Yediği meyveyi kullanmayı öğrendikten sonra kendi elleriyle yapacaktı silahlarını. Bu yüzden hiç bir şey almamaya karar vermişti. Serinlediğinde hava ceketini çıkarıp üzerine attı ve biraz uyumaya karar verdi.

Cenneti görmüştü rüyasında tekrar. Tanrı'nın tahtını bırakmak zor gelmişti, ama kader bu yolculuğa çıkmasını istemişti, oda çıkmıştı bu yola. Güneş rahatsız etmeye başladığında gözlerini, uyanmıştı Kai.

Saatin dört olduğunu tahmin edip dinlemeye başladı. Nihayet kıyıyı duyabiliyordu. Dalga sesleri kıyıya vuruyordu, bir süre sonra limanda konaklayan ticaret ve yük gemilerini görmeye başlamıştı. Ama Denizcilere ait bir gemi göremiyordu. Adaya ayak bastığı zaman binaların arasında dolaşıp Denizci bayrağı arayacaktı, sonrasında etrafı dinleyecekti. Eğer bu bir korsan adasıysa korsan avcısı olduğunu söylemek, ya da denizcileri aradığını ilan etmek mantıklı olmazdı. Güvenilir birini bulup denizci karargahını soracaktı sonra, karargaha gidecekti. Orada kendini tanıtıp, bir kaç korsan posteri alacaktı. Avlamaya değer bir taneyi hedefleyip yoluna bakacaktı. Karnı acıkmaya başlamıştı. Belki karargahta yiyebilirdi. Hiç olmadı, karargahtan çıktıktan sonra yerdi...

[Akagami]

Elini kolunu sallaya sallaya binaların arasında dolaşan Kai, bayağı aramasına rağmen denizcilere dair bir şey göremedi. Dar sokaklarda turlarken kendini büyük bir meydanda buldu. birkaç dükkan ve birsürü insan vardı, hem de sabahın körü olmasına rağmen.

Gayet hareketli bir yerdi, önceden burayı nasıl duymadığı bilinmez Hagane'nin, fakat bu meydan gayet eğlenceli bir yere benziyordu. Çocuk ruhlu birisi burada pekâla eğlenebilirdi, dahat hagane pek öyle bir insan değildi. Soru soracak bir kişi bulabilmek için kendini meydana attı.

[Hagane Kai]

Dalgalanırken ufak bir rüzgarın serin olmayan esintisi ile saçları ve çarparken küpleri boynuna, gittikçe daha fazla nefret ediyordu bu şehirden Kai. Denizcilere ait hiç bir işaret görememişti. Öfke yürürken beynine, takip edip ve doldurup tüm damarlarını, kalpte bir mola verip 2 saniyelik, sonra pompalanırken tekrar, sokakları geçiyordu bir bir.

Saat erkendi ama hareketliydi bu şehir, eğlenen insanlarla doluydu, gereksizce neşe vardı etrafta. Boğuyordu bu duygular Kai'yi. Kan dökmek istemesine neden oluyordu. Ellerini sıkarak yumruk yaptı önce, sonra saldı ellerini, bir meydana varmıştı, kalabalık ve gürültülü. Herkes eğleniyor gibi görünüyordu, ama burada ki huzuru sağlayan neydi, bunlar hepsi korsan aileleri olabilir miydi? Korsan adasına mı getirmişti kader onu? Hangi amaçla? Hiç bir paralel evrende Kai şimdi ki gücüyle burada bir cinayet işleyip sağ çıkamazdı. Akıllıca oynaması gerekiyordu. Etrafına bakındı ve bar tabelasını aradı, saat erkendi ama şansı yaver giderdi belki, eğer bir bar bulursa bardan içeri girecekti, içerideki kalabalığa "DENİZCİLER" diye bağıracaktı. Yüzlerini okuyup, eğer korku ve heyecan hissederse korsan olduklarını varsayıp "Adaya geliyorlar!" diyecekti. Eğer sakin bir yüzle karşılarsa bardaki insanlar, "Nerede?" diye tamamlayacaktı cümlesini.

Bar bulamama durumunda ise, küçük bir çocuk arayacaktı ve çocuğa denizci karargahının yerini soracaktı. Bu bir yetişkine sormaktan çok daha mantıklı olurdu. Evet zekisin Kai...

[Akagami]

Bu meydanda insanların mutlu mesut yaşaması, Hagane'nin midesini bulandırmıştı desek yalan olmaz. Kan akıtmak hoşuna gidiyordu, fakat böyle bir ortamda yapamazdı, çünkü sağ çıkamayacağına inanıyordu eğer yaparsa. O da daha bir bara girip içindekilere denizcileri sormaya karar verdi, gözleriyle bar aramaya başladı. Aradı, aradı, bir bar bulamadı. Gezinerek denedi, yine olmadı. O da ikinci planı olan çocuğa danışma seçeneğini denedi. Etrafta bir süre çocuk aradı, sokak arasında oyun oynayan bir grup gördü. Sarışın, uzun boylu bir çocuk, sırtına bir kütük almış diğerlerini oyun olarak dövüyordu. Hagane karargahın yerini sormak için yanına gitti, tesadüfen o anda çocuklar oyuna ara vermişti. Hagane sorusunu çocuğa yönelttiği an, aynen şu cevabı aldı: "Burada denizcilere ihtiyaç yok! Çünkü onlar bizi koruyor! Bazooka Korsanları en iyisi!"

[Hagane Kai]

Tahamül sınırı yavaş yavaş öfke nöbetine bırakırken kendini, adaya ayak bastıktan itibaren korsan adası olduğunu anlamış olmasına sevindi. Her zamanki gibi zekiydi, ve olayları hemen çözmüştü. Yüzüne bir gülümseme gelip, hemen kayboldu. Kendine hayrandı, özellikle muhteşem tanrısal mavi gözlerine, ama bunu yalnızken yapmayı daha çok seviyordu. Duygularını gizlemeliydi. Ceketinin iç cebini karıştırıp, 1.000ß para ayırdı ve çocuğa döndü.

"Peki çocuk, bu korsanları nerede bulabilirim?" diye sorup cebinden 1.000ß çıkarıp çocuğa uzattı ve cevap bekledi. Aldığı cevaba göre korsanların mekanına gidecek ve kaptanları ile konuşacaktı. Ödül avcısı olduğunu değilde, kiralık katil olduğunu söyleyecekti. Bazooka korsanlarının öldürmek istediği biri olup olmadığını soracaktı. Ama bu Kaptanın gücüne hakaret olurdu, o yüzden şöyle soracaktı. "Değerli Kaptan'ın öldürmek istediği ama elini kirletmesine değmecek kimse var mı?" diyecekti. Eğer bir korsan avlanmasını isteyecek olursa Kai korsanı avlayıp denizcilere teslim edecekti, bir denizci ise denizci ile konuşup adaya ortak bir baskın yapma teklifinde bulunacaktı. Eğer öldürtmek istediği kişi bir yüksek mevkili sivil olacak olursa, o sivil ile konuşup biraz yardım isteyip tekrar bu adaya gelecekti. Planını yaptı ve cevap bekledi.  

[Akagami]

Çocuk, takım elbiseli ağabeyinin cebinden 1000ß çıkarıp vermesinden önce şüphelendi, annesi hep ona bir şeyler verip kendisiyle gelmesini söyleyen kimselerden uzak durması gerektiğini söylerdi. Fakat bu adam kendisine basit bir soru sormuş, karşılığında bir sürü abur cubur alacak para vermişti. O zaman sadece söyleyebilirdi, kendisine bir zarar gelmezdi ne de olsa. Fazla gizli bir bilgi de değildi. "Bu ufak kasabanın biraz dışında bir bina var, orada kalıyor çekirdek tayfa. Tayfanın geri kalanı bu kasabada devriye geziy-"


Çocuk sözünü bitiremedi, çünkü takım elbiseli ağabeyin arkasında, Bazooka Korsanları'nın bir üyesi duruyordu. "Bak, işte onlardan biri, Tanazuka ağabey." dedi. Korsan olduğu her halinden belli olan orta yaşlı bir adam, sinirini belli etmemeye çalışarak şunları söyledi: "Oradaki arkadaş bizi mi soruyordu Nizuka-kun? Buralı birine benzemiyorsunuz efendim, bizimle bir işiniz mi vardı?"

[Hagane Kai]

Heyecan damarlarında dolaşan kanla birlikte vücuduna yayılıyordu. Yaramazlık yaparken annesine yakalanan çocuk gibi kızarmaya başlayacaktı, ama kontrolü eline almak için tırnaklarını eline geçirdi. Bu şekilde biraz sakinleşebilirdi. Ayrıca 1.000ß parası boşa gitmişti. Çocuğun elinden kapabileceğini düşündü ama bu birden ortaya çıkan adamın karşısında iyi bir hareket olmazdı. Bunu beklemese de Kai, panik yapmanın bir anlamı yoktu, umduğundan daha iyi olabilirdi. "Evet efendim, bana bu adaya gelmem söylendi. Bu adada ki korsan kaptanı hizmetlerimden yararlanabilirmiş, bana böyle söylendi. Kendisi ile görüşüp yeteneklerimi sunacaktım kendisine, yanlış anlamayın lütfen." dedi.

Eğer adam ona inanacak olursa ve onu Kaptan'ın karşısına çıkarırsa kötü olurdu, görevi bu adamdan almalıydı belki, ama ne adam hakkında ne de tayfanın geri kalanı hakkında hiç bir şey bilmiyordu. Eğer kaptan şu üstün yeteneklerini göster derse, Kai mal gibi kalırdı. Meyvesini kullanamıyordu, silahları yanında değildi, normal bir insandan güçlü olduğu da söylenemezdi. Hadi Kai düşün...

Kader onu buraya getirmişti, kader kesindi belli bir amacı olması lazımdı. Onu sadece ölmek için bu adaya çıkarmış olması imkansızdı. Kai Tanrı olacaktı. Bu adada harcanması mümkün değildi...

[Akagami]

Korsan gülmeye başladı. Önce kısık sesle güldü, sonra kahkahalarını gizleyemedi Hagane'den. Yaklaşık otuz saniyelik bir kahkahadan sonra kendisini toparladı ve söze girdi: "Bizim varlığımızı bu ada dışında kimse bilmez ahbap. Dışarıdan bir kasaba, bir şehir gibi görünürüz. Bizim korsan olduğumuzu sadece ve sadece bu kasabalılar bilir. Yalan söylediğin apaçık ortada, kim olduğunu söylemezsen bitireceğim işini."


Bu sırada arkadaki çocuk da tırsmaya başladı tabi, korsan ağabeyinin bu zengin adama bu şekilde çıkışması, onun kötü birisi olduğuna işaretti. Demek annesi haklıydı, bir daha böyle şüpheli gördüğü birine yaklaşmayacaktı. Koşarak sokak arasını terketti. Artık arada sadece korsan ve Hagane vardı. Hagane'nin söylediklerine bağlı olarak ufak bir dövüş başlayabilirdi, veya soluğu kaptanın mekanında alabilirdi.

[Hagane Kai]

"Peki sizin varlığınızı bilen kimse bu adadan ayrılamaz mı? Buraya gelirken karşılaştığım bir adam söyledi bana, ben yolumu Grand Line'a çevirmiş gidiyordum, ve kayığın birinde ölmek üzere olan bir adam vardı. Ona biraz su bir parça yemek verdim. Oda bana teşekkür olarak Grand Line'a gitmemem gerektiğini söyledi, ben de ona para kazanmak için, suikast düzenlediğimi ve bu sebeple Grand Line'a gideceğimi söyledim. O da bana bu adadan ayrıldığını ve burada aynı paraya Kaptan'ın öldürmemi isteyeceği bir adam olabileceğini söyledi." diye başladı konuşmasına.

Yalan söylemek için tüm beyin hücrelerini çalıştırıyordu. Aynı zamanda gözleri adamın gözlerine dikmişti ve ellerinin içini göstermeye dikkat ediyordu. Elini yüzünden uzak tutuyordu. Gözlerini kaçırmak ve yüzüne dokunmak, bunlar yalan söyleyen bir adamın yapacağı şeylerdi, ayrıca konuşurken avuç içini göstermek güven verirdi karşıdakine. Adamı izlemeye başladı, eğer gözleri aşağı  gidecek olursa bu inanmaya başladığı anlamına gelirdi, ya da ellerini sakallarına götürürse. Eğer yukarı bakarsa ve ellerini yumruk yaparsa bu inanamadığı anlamına gelirdi. Eğer 1. ihtimal gerçekleşecek olursa, "Şimdi sen adamın adını soracaksın, ama bana söylemedi, bu adadan kimsenin adını dışarıda kullanmadığını söyledi. ne kadar doğru bilemem." diyecekti. Eğer 2. ihtimal olacak olursa, kendini bir savaşa hazırlayıp gelen herhangi bir saldırıyı savuşturmaya çalışacaktı.

[Akagami]

"Ne güzel hikaye!" diye bağırdı korsan yüzünde kocaman bir gülümsemeyle. "Bu adaya gelip de ayrılan sayısı çok seyrektir adamım. Biz her şeyi kontrol altında tutarız, özellikle de nüfusu. Gelip gidenler hep listelenir. Buraya sabah 4.30 sularında geldin, limandaki görüntü Den Den Mushi'leri hemen karargahımıza iletti bu haberi. Kayıt altına da alındı senin bu adaya geldiğin bilgisi. Çoğu kişi buranın huzurunu görünce buradan ayrılmaz, fakat sen yarattığımız bu ortamı sevmedin herhalde. Kaptan'la görüşmek istiyorsan sorun yok, hemen götüreyim seni."


Neden yabancı birisine böyle açıklamalar yaptı bilinmez ama, sonunda sözünü bitirip parmaklarını kütletiyor. "Sana son bir şans veriyorum, niçin burada olduğunu söyle dostum. Bu işi iki medeni insan gibi halledebiliriz." diyerek gözlerini dikiyor Hagane'ye. Adaya yeni gelmiş bir yabancıya bu kadar laf anlatması, gayet konuşkan bir korsan olduğunu belirtiyor. Hagane yine kritik anlar yaşıyor, sıkışık bir durumda. Adasını Görüntü Den Den Mushi'leriyle donatması, Kaptan'ın bayağı zengin biri olduğunu gösteriyor.

[Hagane Kai]

"Peki. Doğruları istiyorsan senin olsun. Ben "Kader"'imi arıyorum, bu arayış beni bu adaya çıkardı, üzerimi ararsan ne bir pusula ne bir silah bulabilirsin. Ayrıca rotacılıktan hiç anlamam. Kader burada olmamı istediği için buradayım. Para için adam öldürebilirim, görünen o ki senin kaptanda para var, parası olan adamın düşmanı vardır. Düşmanını söyle kafasını getireyim sana. Çok basit bir anlaşma değil mi? Ayrıca kaptan neden bu kadar tedbir alıyor, ve bu kaynak nereden geliyor?" demeyi planladı. Uzun ve hızlı konuşup adamın aklını karıştırmaya çalışacaktı.

Lanet, nasıl bu duruma düşebilmişti ki? Adaya girdiğinden beri izlendiğini söyledi, şu an bile izleniyor olabilirdi. Bu durumda adama saldırıp adamı yense bile, izleyen birileri anında destek yollardı, adamı yeneceği de mechul tabi. Ayrıca bu adamı yolladıklarına göre, belli bir gücü olması gerekiyordu, hakkında hiç bir şey bilmedikleri Kai'ye zayıf adam yollayacak halleri yoktu. Ama adamın konuşmalarında adaya olan sevgisini görebiliyordu.

Vazgeçti önceki düşüncelerinden, ve "Peki, doğruları istiyorsan al senin olsun. Huzur içinde yaşayabileceğim bir yer arıyorum. Bu ada çok huzurlu görünüyor, ilk geldiğimde bu kadar huzurlu bir yerin nasıl olabileceğini aklım almadı, bu biraz moralimi bozdu çünkü burası bir ütopya gibiydi. Benim adamı denizciler yıktı, bu yüzden adamı yıkan denizcileri arıyorum. Bu adaya çıkıp denizcileri sorma sebebim buydu. Bana güvenmiyorsan öldür beni, ama ne size, ne de ada halkına bir kinim yok, sadece intikamımı arıyorum." dedi...

[Akagami]

"Böylesine huzurlu bir yer moralini bozuyor ha, ilginç birisin." Korsan biraz düşünüyor, acaba sözleri doğru mudur diye. Adaya geldikten sonra ilk yaptığı şeyin bir çocuğa yönetimi sormuş olması, biraz garibine gidiyor. Bu adam hem yaşayacak huzurlu bir yer arıyor, hem de adasını kül eden denizcileri arıyor ha? İki işi birden yapabileceğini sanıyorsa yanılıyor, diye düşünüyor.

"Üzgünüm ama bu işi böyle çözemeyeceğiz herhalde." diye giriyor yine lafa. Üstünü başını düzenliyor kendince, yan dönüp geldiği yönü işaret ediyor nazikçe. "İsterseniz bu konuyu merkezimizde konuşabiliriz, şu an bir denizci grubu bizi ziyarete geldi." Bir denizcinin korsan kasabasında, hele korsanların üssünde nasıl bir ziyaretleri olur bilinmez ama, savaş-dövüş olmadığı belli oluyor açıkça korsanın yüzünden. Korsan artık laf dalaşını bırakmış, işin iyisinin merkezlerinde çözüleceği sonucuna varmıştı anlaşılan.

[Hagane Kai]

Ağzına sıçayım. Piç. Ne kadar laf ettiyse işe yaramamıştı. Bir de denizciler gelmişti şimdi. Söylediği yalanda ortaya çıkacaktı. Hepten boktan bir duruma düşmüştü, ama aklı hala o küçük piçe verdiği 1000ß'deydi. Beyni yanıyordu ama dışında sakin görünmeye çalışıyordu. Sinirlenmişti ama kontrolünü sağladı.

"Peki beyefendi, merkeze kadar sizi takip ediyor olacağım." dedi ve yolu göstermesi için, arkasında durdu. Takip edecek, merkeze gidecek, kaptanla görüşecek, o zamana kadar beynini dinlendirecekti. "Kaptan çok zengin bir beyefendi olmalı, tüm adayı kameralarla çevirdiğine göre, ayrıca denizcilerle de iyi ilişkisi var görünüyor. Normalde korsanlar denizcilerle anlaşamaz, durum beni biraz şaşırttı, ama siz gayet normal karşılıyorsunuz, bu sakinliğin altında ne yatıyor." diye devam etti. Cevap ver piç."Kaptan nasıl bir adam, çok merak ediyorum. Kesin çok güçlüdür, tüm adayı elinde tuttuğuna göre. Sen de çok güçlü görünüyorsun bu arada, kas mı çalışıyorsun?" diye bitirdi. Meraklı görünmeye çalışıyordu. Bir kaç bilgi almayı planlıyordu...

[Akagami]

"Hımm" Kasabada yürürken bir anlık göz ucuyla Kai'ye bakıp düşüncelere dalıyor korsan. Bu yüzden dilk sorusunu duymuyor bile, düşündüğü şey tam olarak bu takım elbiseli adamın nasıl ödül avcısı olabileceği. Dövüşçüye benzemiyor, yanında bir alet taşımıyor. Ne yapıyor bu adam öyleyse?

Kai ikinci sorusunu sorarken dünyaya dönüyor korsan. "Kaptanın nasıl biri olduğu sürpriz olsun, bana gelince kas çalışmıyorum. Bir çeşit deneyim diyebiliriz, kafa-göz giriştim kendimi bildim bileli. Farkında olmadan kas yapmışım." Korsan lafını bitirir bitirmez, utanç verici bir tonda karnı gurulduyor Kai'nin. Sabahtan beri değil, önceki günden beridir bir şey yemiyor çünkü. Bu sırada saat 07.30 sularına geliyor, güneş iyice tepeye çıkıyor. Meydan daha kalabalıklaşmaya başlıyor. Korsanın jeton da köşeli tabi, düşünürken atladığı soru yeni aklına geliyor: "Ha, sen bana bir soru soruyordun, algılayamamıştım. Ne sormuştun?"

[Hagane Kai]

Beni dinle piç. Ve cevap ver. "O değilde, ben çok acıktım, sizin kaptanla görüşürken bayılmak istemiyorum. Bu yüzden bana yemek yiyebileceğim bir yer söyler misin? En azından karnımı doyurayım." dedi. Adam saf biriydi, bu kadar bilgi vermesi de bundan kaynaklıydı. Sadıktı ama saftı, düşünemiyordu etraflıca. Eğer adam onu yemeğe götürürse doya doya yiyecekti, yemekte başka sorularda sorabilirdi böylece.

İlk olarak cevap alamadığı sorusunu tekrarlayacaktı.
"Kaptan çok zengin bir beyefendi olmalı, tüm adayı kameralarla çevirdiğine göre, ayrıca denizcilerle de iyi ilişkisi var görünüyor. Normalde korsanlar denizcilerle anlaşamaz, durum beni biraz şaşırttı, ama siz gayet normal karşılıyorsunuz, bu sakinliğin altında ne yatıyor."

Sonrasında "Adada kaç korsan olduğunu merak ettim gerçekten, bütün bu aileler korsan çocukları mı? Kaptanın bir ailesi var mı? Sonuçta karaya yerleşen korsan pek duyulduk değil. Ailesi için denizleri bırakmış olabilir değil mi?" gibisinden sorular soracaktı. Eğer kaptanın çocuğu varsa bu kaçmak için bir koz olabilirdi.

[Akagami]

"Belli oluyor karnının acıktığı, gel şuradan bir şeyler yiyelim haydi." diyor korsan ve rotayı değiştirerek ara sokaklardan birine dalıyor ikili. Yavaş yavaş ilerlerken Kai korsanın duymadığı soruyu tekrarlıyor, korsan biraz susuyor. Sonra cevabını veriyor: "Dedim ya, biz bir hükümet, bir krallık gibi gösteririz dışarıya kendimizi. Denizciler bu yüzden geliyorlar. Kontrol, denetleme gibi işleri halletmek için."


Kai diğer sorusunu sorunca bir kez daha göz ucuyla bakıyor Kai'ye, "Fazla meraklı birisin, bu zararına olabilir." diyor ve ilerlemeye devam ediyor. Bir süre sonra korsan hemen sağa dönüyor, küçük bir lokantaya dalıveriyorlar. Tezgahın arkasındaki yemek yapan tombik adam, bir yandan tavada yemek pişiriyor, bir yandan da bizim korsana selam veriyor. Söylediğine göre üst katta bir, zemin katta iki masa boş yer var. Hem yemek hazırlayıp, hem korsanla konuşup hem de lokantadaki boş masaları takip etmek fazla kolay bir iş olmasa gerek. Kai'nin son sorduğu soruyu korsanın böyle bir ciddiyetle kesmesi, bu bilginin gerçekten değerli olduğunu gösteriyor. Masaya oturuyor ikili, siparişleri veriyorlar ve beklemeye başlıyorlar.

[Hagane Kai]

Keshishishi. Yemeği de bedavaya getirdik. Kaptanın ailesi ile ilgili bilgi vermemesi, şüphelerini doğruluyordu. Bu konu üzerinden gitmesi gerektiğini düşündü Kai. Ama bu konu hakkında daha fazla soru sorarsa işler istediği gibi gitmeyebilirdi. Bu yüzden bilgileri onun vermesini bekleyecekti.

"Benim babamda korsanmış, annem anlatırdı, beni annemin karnına koyup deniz aşkıyla terk etmiş bizi. Annem öyle söylüyor en azından, ama anlıyorum ben onu, deniz ve özgürlük her erkeği çağırıyor, öyle değil mi? Annem saldırıda katledilmese ayrılmazdım yanından, ama özürlük bana bu fırsatı verdi, keşke o denizcileri bulabilsem ve yok edebilsem, sonra tamamen özgür bir korsan olabilirdim. Belki babamı da bulurum. Birlikte terör estirirdik. Ama sizin sisteminiz de fena değil yani. Denizcileri bile kandırabildiğinize göre..." dedi. Ufaktan cevap alabilmeyi umuyordu. Yalandan gözyaşı kattı konuşurken konuşmalarına, sonra yemeğini yemeği beklemeye başladı...

[Akagami]

Korsan bir yandan yemek yerken bir yandan Kai'yi dinliyor, Kai sözlerini bitirdikten sonra "Üzücü şeyler yaşamışsın." diye lafı geçiştiriyor, tabağından son yudumu alıyor ve arkasına yaslanıyor. Kai'nin yemeği de korsanın ardından bitiyor, korsan parayı veriyor ve çıkıyorlar küçük lokantadan. Tabi bu sırada korsan Kai'yle diyalog kurmamaya gayret ediyor, eğer kurarsa Kai'ye ağzından bilgi kaçıracağını düşünüyor.

İkili içeride yemeğini yerken biraz vakit geçmiş, güneş tepeye yaklaşmış. Hava biraz daha ısınmış dolayısıyla, Kai biraz terliyor. Korsanların karargahına gitmeye devam ediyor ikili, toprak bir yolda yarım saat boyunca yürüyerek küçük kasabadan çıkıyorlar. Yavaş yavaş toprak yoldan yürürken, yolun sonlarına doğru, bir dağın eteğine inşa edilmiş bir bina görülüyor. Binayla ikili arasındaki mesafe bir kilometre. Korsan bu yarım saatlik yürüyüş süresince ağzını dahi açmıyor, Kai de tepki çekmemek amacıyla konuşmuyor.

[Hagane Kai]

Ohh. Karnımda doydu. Şüpheleniyordu Kai, ama soru sormayı göze alamıyordu daha fazla, Bu adam kaptana derinden bağlıydı bu kesin olan bir şeydi, ama çenesi de düşüktü, sadece uygun yerden girmesi gerekiyordu.

"Ah, acaba kaptan burada yaşamama izin verir mi? Korsan babamı bulsam ve gelip burada beraber yaşasak, ne güzel olur değil mi? Korsanlarla dolu bir ada, pislik denizciler yok. Huzur var, kıskandım bu adadaki insanları..." dedi ve hüzünlü hüzünlü ufka baktı.

Damardan girecek, bu babacan adamı yumuşatacaktı. Sonrasında kaptanın ailesi ile ilgili bilgi alabilirdi belki, ya da bu zenginliğin nereden geldiğiyle ilgili.

[Akagami]

"Öyle diyorsan yaşarsın." dedi korsan bu sefer arkasına dahi bakmadan.

İki olmuştu bu. İkidir korsan, Kai'yi kısa cümlelerle geçiştiriyordu. Acaba yanlış bir şey mi söylemişti Kai? yarım saattir bir kez bile arkasına dönmemişti, hep ilerliyordu. Bu ufak diyalog da olduktan sonra korsan yürüyüş hızını biraz arttırmaya başlamıştı. Son iki sorudur garip davranıyordu. Kai nedenini anlayamamıştı bir türlü. Korsan hızlandığı için Kai de hızlandı doğal olarak, aradaki bir kilometrelik mesafe daha hızlı katedilmeye başlandı.

[Hagane Kai]

Hmm. Garip. Kai birden garipleştiğini farketmişti adamın, kızını gömen baba psikolojisine benziyordu. Bu adam Kai'yle yemek yemiş dertleşmişti, şimdi ona karşı bir babalık hissediyorduysa ve şimdi onu öldürmek zorunda kalacaksa, bu moda girmesi normal karşılanabilirdi tabi. Ama neden Kai'yi öldürmek istesindi ki?

Hızlanmaya başlamışlardı ki, Kai ufaktan tedirgin olmuştu. Havalar ısınmaya başlamıştı, terlemeye başlamadan önce ceketini çıkarıp koluna aldı, yumruklarını sakladı, refleksini hazır tuttu. Beynini fazla çalıştırıyordu belki ama bu adamın ani bir saldırı yapmasını istemiyordu.

Belki annesinden bahsetmesi ve ya babasının onu bırakıp korsan oluşunu anlatması üzmüştü onu, ya da bu adam Kaptan'ın üvey oğluysa ve Kai'nin oğlundan bahsetmesi kıskançlık krizine mi sokmuştu onu. Belki de bu adam bir piçti, ve baba demek sinirlendirmişti onu, ama belki de bu adam bir anneydi ve oğlunu denizciler öldürmüş olabilir. Ne diyorum ben. İyice saçmalamaya başladım. Fikirler kafasını yakarken Kai'nin kilometrelik yolu hızlı hızlı arşınlıyorlardı...

[Akagami]

fazla düşünceli, az diyaloglu, uzun bir yürüyüşten sonra nihayet yol dikleşmeye başlamıştı. İkili dağın eteklerine doğru tırmanıyordu. Güneş tam tepeye gelmişti, saat tam öğlen olmuştu.

Dağa hızlı adımlarla tırmanıyordu ikili, yolun uzun ve havanın sıcak olması ikiliyi yoruyordu. İkisi de bitkindi, fakat birbirlerine küçük düşmemek için belli etmiyorlardı. Daha kırk dakika önce yemek yemelerine rağmen ikisi de aç ve susuzdu. Eğer tek başlarına olsalardı, ikisi de iki büklüm dilleri bir karış dışarıda olacaktı, fakat şu an öyle yapamazlardı.

Sonunda, zar zor çıkmışlardı yokuşu. Eski japon evlerini andıran bir binanın önünde duruyorlardı. Korsan sürgülü kapıya yaklaştı, açtı ve Hagane'yi buyur etti.

[Hagane Kai]

Öleceğim lan. Pis Tanrı! Savaşta değil, kuraklıkta öldürecek beni. Kader yardım et lan piç. Koluna aldığı ceketini diğer koluna attı, kravatını gevşetti ve gömleğinin üstten 3 düğmesini açtı. Biraz rahatlamış hissediyordu ama bu sıcak kanını kurutacaktı neredeyse.

Piç, piç, piç. Çok sinirlenmişti, adam bir şey söylemiyordu, düşünmekten kafası yanacaktı, kaptan ya piçin tekiyse ve hemen saldırırsa Kai'ye. Bu iyi olmazdı. Kader ne bok yemeye getirmişti onu buraya. Ne bulacaktı burada, evet kadere güveniyordu ama kader ya Tanrı yapmaktan vazgeçtiyse onu? Yapmazdı böyle bir şey. Yapmazsın değil mi lan?

"Teşekkür ederim." Nihayet gelmişlerdi kapının önüne. Güzel ve mutevazı bir evdi bu. İçeri girdi önden ve yolu göstermesi için bekledi yaşlı adamı. Hala her hangi bir saldırıya karşı tetikteydi. Etrafına bakındı ve adamları saymaya çalıştı, kaçış yollarına baktı...

[Akagami]

Hagane, kapıdan girdiğinde ortalama bir japon evi, hatta bir dojoyla karşılaştı. Görünüşe göre burası önceden Dojo'ydu, sonradan çevrilmişti. Kai düşüncelere dalmışken korsan Kai'ye döndü, "Güvenlik için üstünü aramam gerek adamım. Ateşli Silahların varsa şuraya bırak." dedi. Fazla sistemli bir güvenlikleri yoktu ama en azından buna dikkat ediyorlardı.

Güvenlik faslı bittikten sonra hemen yandaki odaya girdi ikili. Odada birkaç takım elbiseli "beyefendi" vardı. Çoğu yapılı, bazıları da yapılı olmasa da ortalamanın üstünde vücut yapmışlardı. Birbirinden farklı insanlardı fakat, hepsinin yüzünde sert bir ifade, aynı tip takım elbise vardı. "Biz işe alacağımız birini önce sınarız, sınama yöntemimizi de tahmin etmişsindir. Bu koca adamları biraz zorla bakalım, işe alınıp alınmayacağına onlar karar verecek. Kolay gelsin." diyerek kenara çekildi korsan. Karşısında sekiz kişi, neredeyse hepsi yapılı. İkisinin elinde sopa var. Rahat dövüşülecek kadar geniş bir oda. Kai'nin görüş alanının dışında bir de görüntü Den Den Mushi'si bulunuyor.

Out: Çık çıkabilirsen işin içinden şalksd